 |
|
|  Παρασκευή 25/1
Σε κάθειρξη 13 ετών καταδικάσθηκε απο δικαστήριο τής Ουκρανίας , με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, ο πρώην πρόεδρος τής χώρας Βίκτορ Γιανουκόβιτς
ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ουκρανικό δικαστήριο καταδίκασε τον πρώην πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς σε κάθειρξη 13 ετών με την κατηγορία της "εσχάτης προδοσίας", υποστηρίζοντας ότι οι ενέργειές του άνοιξαν τον δρόμο για την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία και τη σύρραξη στην ανατολική Ουκρανία.
Ο Γιανουκόβιτς κατέφυγε στη Ρωσία το 2014, μετά τις μαζικές διαδηλώσεις εναντίον του. Ο διάδοχός του στην προεδρία, Πέτρο Ποροσένκο, υιοθέτησε φιλοδυτική πολιτική, ανατρέποντας τη φιλορωσική πολιτική που ακολουθούσε ο Γιανουκόβιτς.
"Με τις σκόπιμα παράνομες ενέργειές του, ο Γιανουκόβιτς διέπραξε έγκλημα εναντίον των θεμελίων της εθνικής κυριαρχίας της Ουκρανίας", είπε ο δικαστής Βλαντισλάβ Ντεβιάτκο. Σύμφωνα με την ουκρανική δικαιοσύνη, ο πρώην πρόεδρος είχε στείλει μια επιστολή στον Ρώσο ηγέτη Βλαντιμίρ Πούτιν, με ημερομηνία 1η Μαρτίου 2014, ζητώντας του να χρησιμοποιήσει τον ρωσικό στρατό και τις αστυνομικές δυνάμεις για να αποκαταστήσει την τάξη στη χώρα του.
Τον Μάρτιο του 2014 η Ρωσία προσάρτησε την Κριμαία. Ο Γιανουκόβιτς είχε καθαιρεθεί από τις 22 Φεβρουαρίου του ίδιου έτους, μετά τις πολύμηνες, φιλοευρωπαϊκές κινητοποιήσεις της πλατείας Μαϊντάν, που καταπνίγηκαν στο αίμα.
Ο Γιανουκόβιτς κρίθηκε επίσης ένοχος για "συνέργεια στη διεξαγωγή επιθετικού πολέμου" εναντίον της Ουκρανίας.
Ο συνήγορος του Γιανουκόβιτς ανακοίνωσε αμέσως ότι ο πελάτης του, που δεν παρέστη στο δικαστήριο, σκοπεύει να ασκήσει έφεση. Ο πρώην πρόεδρος είχε δηλώσει πρόσφατα ότι το μοναδικό λάθος του ήταν ότι "δεν κάλεσε τον στρατό και δεν επέβαλε στρατιωτικό νόμο" για να αποκαταστήσει την τάξη την περίοδο των ταραχών στο Κίεβο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
