 |
|
|  Kυριακή 16/12
΄Αρθρο
ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ ΣΥΓΝΩΜΗΣ
——————
Τι Μακρόν
τι...Τσίπρας!
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
Λάρισα
ΤΟ πλάνο πίσω από το αναλόγιο με τις σημαίες της Ελλάδος και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με όλο τον κρυφό φωτισμό, είχε από νωρίς στηθεί και επιθεωρηθεί επιμελώς από τον σκηνοθέτη στο μέγαρο Μαξίμου. Απέναντι, σε ημικύκλιο καθορισμένο από μεταξωτό χοντρό σχοινί, οι καμεραμάν έστησαν τα σύνεργα της δουλειάς τους. Θα στείλουν σε λίγα λεπτά εικόνα στους τηλεοπτικούς δεκτές των πολιτών για να παρακολουθήσουν απευθείας το διάγγελμα του πρωθυπουργού. Στην σάλα μπαίνει ήδη ο πρωθυπουργός Αλέξης. Πλησιάζει το αναλόγιο τακτοποιώντας με αμηχανία και θεατρικές κινήσεις την γραβάτα (!) στο στήθος του. Δίπλα του ο έμπιστος του σύντροφος Καρανίκας να προσέχει μην ξεφύγουν στις λεπτομέρειες. Ο πρωθυπουργός Αλέξης παίρνει την θέση του για το διάγγελμα. Εκατομμύρια Έλληνες μπροστά στους δεκτές παρακολουθούν με μια κρυφή αισιοδοξία λύτρωσης. Οι προβολείς ανάβουν, οι τεχνικοί των τηλεοπτικών καναλιών μετρούν αντίστροφα. Ο πρωθυπουργός φοράει το σοβαρό του ύφος. Τρία, δύο, ένα, πάμε:
«Ελληνίδες και Έλληνες. Θέλω σήμερα πρώτα να σας ζητήσω ταπεινά μια μεγάλη συγνώμη για τα ψέματα που σας είπα. Η χώρα βρίσκεται για πρώτη φορά από την αρχή της κρίσης σε ιστορική στιγμή. Διαφαίνεται όμως ότι ο κατήφορος τερμάτισε. Βαδίζουμε ως οικονομία σε ευθεία πλέον. Και ευελπιστούμε σε σταδιακή ανάπτυξη. Αρκεί να συνεργαστούμε στον κοινό στόχο για την πρόοδο για την προκοπή των παιδιών μας, που τους οφείλουμε την επανόρθωση. Με ένα συγνώμη για τα λάθη μας. Τα λάθη όλων μας. Και τα δικά μου λάθη. Σας ζήτω όλους μια μεγάλη συγνώμη. Σας είπα μεγάλα ψέματα μα δεν το ήθελα. Υποσχέθηκα ότι θα σκίσω τα μνημόνια και δεν το έκανα. Τα έβαλα με τις αγορές και δυστυχώς έχασα. Σας είπα ότι θα επαναφέρω τις συντάξεις και δεν τήρησα την υποσχεσή μου. Έδωσα δικαίωμα και ελπίδα σε κείνους από τους οποίους παρέλαβα τα άδεια ταμεία και το ξεπούλημα της χώρας με τα μνημόνια που έφεραν πρώτοι, να βρίσκονται πολύ κοντά πάλι στην εξουσία. Συνέχισα την ίδια πολιτική με τους προηγούμενους, αυτή της υποταγής στα μνημόνια και δεν κατάφερα να σταματήσω τη νέα γενιά των Ελλήνων να μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Ως εδώ όμως. Κατάλαβα ότι η πολιτική των υποχωρήσεων δεν ταιριάζει στην χώρα της δημοκρατίας, δεν την σηκώνει η ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων. Ως εδώ όμως. Υπόσχομαι ή καλύτερα ορκίζομαι στον Θεό (!) ότι θα δώσω τα πάντα για να ανατρέψω την δύσκολη κατάσταση που βρίσκεται μια δεκαετία τώρα η χώρα. Και θα το πετύχουμε μαζί αυτό. Ενωμένοι χωρίς άλλες στερήσεις δίχως άλλες θυσίες. Αν δεχτείτε την ειλικρινή συγνώμη μου σας ευχαριστώ...
ΠΙΣΩ από τα τηλεοπτικά συνεργεία, ο Σκουρλέτης με έκδηλη σαστιμάρα, ψιθυρίζει στο αυτί του Καρανίκα: «Χαζός είναι; Νομίζει ότι είναι ο Μακρόν; Χωρίς να βγει στο δρόμο ούτε ένα κίτρινο γιλέκο πούλησε την ιδέα της αριστεράς; Ξεκινάμε διεργασίες εσωκομματικές άμεσως. Συνέδριο επειγόντως. Πάμε για άλλον αρχηγό...»!
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
