 |
|
|  Τετάρτη 12/12
Εδώ Αυστραλία
Η πλειονότητα των γυναικών υφίσταται σεξουαλική παρενόχληση στον εργασιακό χώρο
Thomson Reuters Foundation,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δύο στις τρεις γυναίκες στην Αυστραλία έχουν δεχτεί σεξουαλική παρενόχληση στον εργασιακό τους χώρο και τα περισσότερα περιστατικά δεν καταγγέλθηκαν, σύμφωνα με μια έρευνα που δόθηκε σ στη δημοσιότητα ,η οποία υπογραμμίζει τις προκλήσεις που, σύμφωνα με ακτιβιστές, εμποδίζουν τις γυναίκες να εξελιχθούν επαγγελματικά.
Περίπου το 64% των γυναικών και το 35% των ανδρών απάντησαν ότι δέχτηκαν παρενόχληση στην παρούσα ή σε προηγούμενη εργασία τους, σύμφωνα με την έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε δείγμα μεγαλύτερο των 9.600 ανθρώπων από το Συμβούλιο των Αυστραλιανών Συνδικάτων, τη μεγαλύτερη συνδικαλιστική οργάνωση της χώρας.
Η πλειονότητα όσων ερωτήθηκαν απάντησε ότι δέχτηκε προσβλητική συμπεριφορά ή ανεπιθύμητη προσοχή σεξουαλικού χαρακτήρα. Ωστόσο, μόνο το ένα τέταρτο από αυτές έκανε επίσημη καταγγελία φοβούμενο τις επιπτώσεις, διαπίστωσε η έρευνα.
"Όλοι θα πρέπει να πηγαίνουμε στη δουλειά χωρίς τον φόβο της παρενόχλησης ή της ανεπιθύμητης προσοχής σεξουαλικού χαρακτήρα", ανέφερε σε ανακοίνωσή της η πρόεδρος του συμβουλίου Μισέλ Ο'Νιλ.
"Για πολλούς ανθρώπους --κυρίως γυναίκες-- η σημερινή εικόνα της Αυστραλίας δεν είναι η πραγματικότητα. Οι νόμοι για τα εργασιακά δεν έχουν προστατεύσει τις γυναίκες που υφίστανται παρενόχληση στη δουλειά τους".
Ακτιβιστές δηλώνουν ότι η σεξουαλική παρενόχληση δημιουργεί ένα περιβάλλον στον εργασιακό χώρο το οποίο κάνει διακρίσεις εις βάρος των γυναικών και τις εμποδίζει από το να προχωρήσουν στην καριέρα τους.
Η Αυστραλία βρίσκεται στην 35η θέση από τις 144 χώρες που συγκαταλέγονται στον Δείκτη για το χάσμα των φύλων του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ το 2017, από την 46η που ήταν το 2016, λόγω της μεγαλύτερης γυναικείας εκπροσώπησης σε βουλευτές και μάνατζερ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
