 |
|
|  Τετάρτη 28/11
Υγεία
Οι αεροβικές ασκήσεις αντοχής παρέχουν αντιγηραντικά οφέλη
European Heart Journal,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η αεροβική άσκηση αντοχής (τρέξιμο, κολύμπι, ποδήλατο κ.α.) βοηθά κάποιον να είναι πιο υγιής στα γεράματα, ενώ δεν υπάρχει το ίδιο αντιγηραντικό όφελος με την άσκηση αντίστασης, όπως τα βαράκια, σύμφωνα με μια νέα γερμανική επιστημονική έρευνα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Ούρλιχ Λάουφς του Πανεπιστημίου της Λειψίας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "European Heart Journal" της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Καρδιολογίας, μελέτησαν 266 εθελοντές που χωρίσθηκαν τυχαία σε τρεις ομάδες και ακολούθησαν επί έξι μήνες (τρία 45λεπτά την εβδομάδα) διαφορετικά προγράμματα άσκησης.
Η πρώτη ομάδα έκανε ασκήσεις αντοχής, η δεύτερη υψηλής έντασης ασκήσεις με διαλείμματα και η τρίτη ασκήσεις αντίστασης για ενδυνάμωση των μυών. Ακολούθησαν κυτταρικές και άλλες αναλύσεις για να διαπιστωθεί η επίπτωση κάθε διαφορετικού είδους άσκησης στο ανθρώπινο σώμα.
Διαπιστώθηκε ότι οι ασκήσεις αντοχής και, σε μικρότερο βαθμό, οι ασκήσεις υψηλής έντασης με διαλείμματα επιβραδύνουν ή και αναστρέφουν τη διαδικασία της κυτταρικής γήρανσης, ενώ δεν συμβαίνει το ίδιο με τα βαράκια και τις άλλες ασκήσεις αντίστασης σε μηχανήματα γυμναστηρίου.
«Η νέα μελέτη επιβεβαιώνει τις τρέχουσες συστάσεις της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Καρδιολογίας ότι η άσκηση αντίστασης πρέπει να λειτουργεί συμπληρωματικά προς την άσκηση αντοχής και να μην την υποκαθιστά», δήλωσε ο ερευνητής δρ Κρίστιαν Βέρνερ του Πανεπιστημίου του Σάαρλαντ.
Σε ξεχωριστό σχόλιο στο ίδιο ιατρικό περιοδικό, δύο ελληνικής καταγωγής καθηγητές του βρετανικού Πανεπιστημίου και του Νοσοκομείου Freeman του Νιούκασλ, οι Κωνσταντίνος Στέλλος και Ιωακείμ Σπυριδόπουλος, επισημαίνουν ότι «τα ευρήματα της νέας μελέτης σαφώς αναδεικνύουν το πλεονέκτημα της αεροβικής άσκησης αντοχής σε σύγκριση με την άσκηση αντίστασης, όσον αφορά την καρδιαγγειακή γήρανση».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
