 |
|
|  Πέμπτη 22/11
΄Αρθρο
ΟΛΑ ΣΕ ΠΑΡΑΛΥΣΙΑ
————————
Πρόσεξε μην είναι
Σαββατοκύριακο!
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
Λάρισα
ΝΑ και ένα στραβό, τι στραβό δηλαδή, θεόστραβο, που συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία, χωρίς όμως να φταίει γι αυτό η οικονομική κρίση και τα μνημόνια - «εξολοθρευτές!». Η παραλυσία του κράτους, η οποία έχει τις ρίζες στο παρελθόν (και οι οποίες «ποτίζονται» και από το παρόν) ταλαιπωρεί και βάναυσα προσβάλει όχι μόνο τους ζωντανούς, αλλά, άκουσον άκουσον, ακόμα και ... τους νεκρούς!
ΕΙΝΑΙ μακάβριο (και πάντως όχι γι αστείο) να λες: «φουκαρά μου, κοίταξε αν είναι, μην πεθάνεις Σαββατοκύριακο!» (ούτε και να αρρωστήσεις φυσικά) αν κατοικείς στο νόμο Λάρισας ή και στην υπόλοιπη Θεσσαλία... Διότι έτσι και εγκαταλείψεις τα εγκόσμια και... διαλέξεις τέτοιες μέρες, ή τύχεις σε κανονική άδεια του ιατροδικαστή ή του νεκροτόμου, ή και σε ασθένεια ενός εκ των δύο, κοινώς ...την έβαψες! Όχι εσύ βεβαίως, αφού θα «ταξιδεύεις» άπαξ δια παντός, αλλά οι δικοί σου άνθρωποι που θα βιώσουν μια τεράστια ταλαιπωρία εξαιτίας της ανυπαρξίας κράτους! Και γίνομαι πιο σαφής σχολιάζοντας μια θλιβερή πραγματικότητα που δεν συμβαίνει στην Ουγκάντα αλλά στην Ελλάδα το έτος 2018!
ΣΤΗΝ ιατροδικαστική υπηρεσία Λάρισας λοιπόν υπηρετεί ένας ιατροδικαστής και ένας νεκροτόμος. Τόσοι χρειάζονται για μια νεκροψία. Αυτοί ανήκουν στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Στο παλιό νοσοκομείο και στο πανεπιστημιακό υπηρετούν δύο ή τρείς νεκροτόμοι και παλιότερα έντεκα(!) οπότε οι περισσότεροι μετατάχθηκαν σε άλλες υπηρεσίες. Όλοι αυτοί ανήκουν όμως στο υπουργείο Υγείας. Η ιατροδικαστική έτσι, υπολειτουργεί, με δυο ανθρώπους (άδειες, ασθένειες) και οι πράξεις γίνονται με έξοδα των συγγενών (γραφεία τελετών, μετακινήσεις κλπ) στην Θεσσαλονίκη (!) με την όποια ταλαιπωρία αυτό συνεπάγεται. Επιπλέον στις περιπτώσεις της καύσης των νεκρών που γίνονται στο εξωτερικό, χάνονται στις στάχτες τα αποδεικτικά στοιχεία σε περιπτώσεις θανάτων με υποψία εγκληματικών ενεργειών.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Μια σημαντική Υπηρεσία που δύναται να δώσει φως σε υποθέσεις εγκλημάτων και άλλους ύποπτους θανάτους, υπολειτουργεί, επειδή δεν μπορούν να συνεννοηθούν δυο υπουργεία, για την στελέχωσή της με νεκροτόμους και φυσικά και με δεύτερο ίσως και τρίτο ιατροδικαστή.
ΑΥΤΟ, που μπορεί να συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα της ...ανάπτυξης και της ευημερίας και όχι σε τριτοκοσμική χώρα όπου την ...πλάκωσαν τα μνημόνια και η σκλαβιά, δεν είναι καινούργιο θέμα. Το είχε αναδείξει και η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ πρό δεκαετίας ίσως, αλλά παρά τις υπομνήσεις της ιατροδικαστικής και τις ερωτήσεις στη Βουλή κανενός το αυτί δεν ίδρωσε. Αλλά είπαμε. Τιμωρούν τους ζωντανούς, για τους νεκρούς θα μιλούν...
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
