 |
|
|  Τετάρτη 31/10
Ακριβό το Διάστημα...
Οι ΗΠΑ πληρώνουν στην Ρωσία 85 εκατομμύρια δολάρια για κάθε αστροναύτη που στέλνουν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό
TASS,ΑΠΕ-ΜΠΕ
Οι ΗΠΑ πληρώνουν στην Ρωσία 85 εκατομμύρια δολάρια για κάθε θέση στο ρωσικό διαστημόπλοιο Soyuz που μεταφέρει Αμερικανούς αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ανέφερε ο Αμερικανός αντιπρόεδρος Μάικλ Πενς κατά την διάρκεια ομιλίας του σε φόρουμ που διοργάνωσε η εφημερίδα Politico.
«Νομίζω, ότι για τους Αμερικανούς η αιτία της μεγάλης απογοήτευσης που νοιώθουν (στο θέμα του Διαστήματος) είναι το ότι κατά την διάρκεια των τελευταίων ετών δεν μπορούμε να στέλνουμε τους αστροναύτες μας στο Διάστημα …Τώρα έχουμε γίνει συνοδοιπόροι των Ρώσων. Και πληρώνουμε περίπου 85 εκατομμύρια δολάρια την θέση (στα διαστημόπλοια Soyuz). Ωστόσο πολύ σύντομα θα πραγματοποιήσουμε δοκιμαστικές εκτοξεύσεις από την δική μας πλατφόρμα, η οποία θα δώσει την δυνατότητα στους Αμερικανούς αστροναύτες να επιστρέψουν στο Διάστημα, στο οποίο θα πηγαίνουν αναχωρώντας από την αμερικανική γη», δήλωσε ο Αμερικανός αντιπρόεδρος.
«Ο Πρόεδρος Τραμπ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι παρόλα τα πλεονεκτήματα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, παρόλα τα πλεονεκτήματα των σχεδιασμών που αφορούν αποστολές πέριξ της γης, θα πρέπει να διευρύνουμε την πολιτική μας στον τομέα αυτό, εισάγοντας ρυθμίσεις στην ‘κυκλοφορία’ του Διαστήματος, πράγμα το οποίο ήδη κάνουμε, ώστε να δώσουμε στις ιδιωτικές εταιρείες την δυνατότητα να έχουν πρόσβαση στον Διαστημικό τουρισμό, στον τομέα των δορυφόρων, στον τομέα της εξόρυξης κοιτασμάτων, να τους προσφέρουμε την δυνατότητα να δραστηριοποιηθούν στον χώρο μεταξύ Γης και Σελήνης και εν συνεχεία να γίνουν και πάλι πρώτες οι ΗΠΑ και η NASA στον τομέα των επανδρωμένων πτήσεων» δήλωσε ο Πενς και προσέθεσε : «Ο πρόεδρος έχει ήδη υπογράψει την οδηγία, που λέει ότι επιστρέφουμε στην Σελήνη και από εκεί θα κατευθυνθούμε για τον Άρη».
Ο Αμερικανός αντιπρόεδρος ανέφερε επίσης ότι τα σχέδια που αφορούν στην δημιουργία των Διαστημικών Δυνάμεων των ΗΠΑ «συνιστούν μέρος της προεδρικής αντίληψης που σχετίζεται με την πραγματική αναβίωση της ηγετικής θέσης της Αμερικής στο Διάστημα».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
