 |
|
|  Πέμπτη 18/10
Η Ελλάδα αφαίρεσε την διπλωματική ιδιότητα απο τον επίτιμο πρόξενό της στη Βαρκελώνη, για προσβολή του ισπανικού κράτους...
... κατόπιν αιτήματος του ΥΠΕΞ τής Ισπανίας,Τζουζέπ Μπορέλ
ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
O Ισπανός ΥΠΕΞ, Τζουζέπ Μπορέλ, ανακοίνωσε χθες στο Κοινοβούλιο πως η Ελλάδα αποφάσισε να καθαιρέσει τον επίτιμο πρόξενο της χώρας στη Βαρκελώνη Φερνάνδο Τουρό, διότι «προσέβαλε τη σημαία του Ισπανικού κράτους δημοσίως», σύμφωνα με το ισπανικό πρακτορείο EFE και την εφημερίδα El Pais.
Διπλωματικές πηγές τονίζουν πως ο εν λόγω διπλωματικός εκπρόσωπος προέβη σε ενέργειες «μη προσήκουσες» στη θέση του, συμμετέχοντας σε δημόσιες εκδηλώσεις πλάι στον φυγόδικο Καταλανό πρόεδρο Κάρλες Πουτζδεμόν στα τέλη του περασμένου έτους, ενώ συμμετείχε και στις εορταστικές εκδηλώσεις για την καταλανική εθνική γιορτή (τις Ντιάδας) φορώντας μία φανέλα με τη σημαία των αυτονομιστών.
«Ένας οποιοσδήποτε πολίτης μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, όμως ένας πρόξενος όχι, και εάν εγώ ως υπουργός αντιλαμβάνομαι ότι το κάνει καλώ τον πρέσβη και του ζητώ να τον παύσει, αλλά συχνά ούτε καν αυτό χρειάζεται διότι ο ίδιος ο πρέσβης το έχει αντιληφθεί πρώτος και κάνει το ίδιο», πρόσθεσε ο Μπορέλ, μιλώντας στη μικτή επιτροπή Εξωτερικών Κοινοβουλίου/Γερουσίας.
Σύμφωνα με τις διπλωματικές πηγές, η υπεύθυνη των ξένων πρέσβεων Καριδάδ Μπατάλια κάλεσε την περασμένη εβδομάδα τον Έλληνα πρέσβη στην Ισπανία για να του διαβιβάσει την ενόχληση της ισπανικής κυβέρνησης για τη συμπεριφορά του προξένου και ζήτησε την καθαίρεσή του, με τον Έλληνα διπλωμάτη να συναινεί στο αίτημα της Ισπανίας.
Οι επίτιμοι πρόξενοι δεν είναι διπλωμάτες, ενώ μπορούν να χρισθούν ως τέτοιοι πολίτες των χωρών όπου εδρεύει το προξενείο. Ωστόσο, δεν επιτρέπεται να συμμετέχουν σε εκδηλώσεις και πράξεις εσωτερικής πολιτικής των χωρών τους, καθότι εκπροσωπούν τα συμφέροντα της χώρας που τους έχουν απονείμει τον τίτλο. Τον διορισμό του επίτιμου προξένου αποφασίζει ο ίδιος ο πρέσβης.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
