 |
|
|  Πέμπτη 18/10
Κόσμος
Αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας,στο Χόλιγουντ, για τον βρετανό δισεκατομμυριούχο,Ρίτσαρντ Μπράνσον
ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Ο βρετανός δισεκατομμυριούχος Ρίτσαρντ Μπράνσον ξαναθύμισε την εποχή του "σεξ, ναρκωτικά και ροκ εν ρολ" όταν πρόσθεσε ένα αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας στον κατάλογο των τιμητικών διακρίσεων που έχει αποσπάσει.
Ο 68χρονος Μπράνσον, ο ανυπότακτος επιχειρηματίας πίσω από τον Όμιλο Virgin που δραστηριοποιείται στις αερογραμμές, στα δισκοπωλεία και στα διαστημικά ταξίδια, έκανε τα αποκαλυπτήρια του αστεριού που απέκτησε στη διάσημη λεωφόρο του Χόλιγουντ με τη βοήθεια των τραγουδιστών Λανς Μπας και Μπεν Χάρπερ, δύο από τους πολλούς μουσικούς που έχουν συμβόλαιο με την εταιρία του Virgin Records.
"Το να διοικείς μια δισκογραφική εταιρία μπορεί να είναι πολύ διασκεδαστικό, και ναι, συνεπάγεται 'σεξ, ναρκωτικά και ροκ εν ρολ'", είπε ο Μπράνσον που φορούσε ένα μαύρο δερμάτινο σακάκι, τζιν παντελόνι και λευκό πουκάμισο. Πλήθος κόσμου παρακολούθησε από κοντά την τελετή και άκουσε ιστορίες που έλεγε ο βραβευθείς, όπως ότι πήρε την Τζάνετ Τζάκσον βόλτα με το αερόστατο για να τη δελεάσει να υπογράψει συμβόλαιο με την εταιρία του Virgin Records, ότι έδωσε καταφύγιο στον βρετανό τραγουδιστή Μπόι Τζορτζ όταν προσπαθούσε να σταματήσει την ηρωίνη και ότι μια μέρα βρέθηκε αντιμέτωπος με έναν γυμνό Κιθ Ρίτσαρντς, τον κιθαρίστα των Ρόλινγκ Στόουνς. Ο Μπράνσον δήλωσε ότι ήταν ιδιαίτερα χαρούμενος όταν οι Rolling Stones υπέγραψαν συμβόλαιο με τη Virgin το 1992. "Εκείνο το βράδυ είχαμε ένα πάρτι που κανείς μας δεν μπορεί να θυμηθεί", σχολίασε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
