 |
|
|  Πέμπτη 11/10
Εδώ Αυστραλία
Τα παιδιά πρόσφυγες που κρατούνται στο Ναούρου είναι σε ημι-κωματώδη κατάσταση και δεν μπορούν να φάνε, να πιουν και να μιλήσουν, καταγγέλλουν οι Γιατροί χωρίς Σύνορα
Reuters,dpa
Η ψυχική υγεία των προσφύγων που κρατούνται από την Αυστραλία στο νησί Ναούρου στον Ειρηνικό Ωκεανό έχει επιδεινωθεί τόσο πολύ ώστε κάποια παιδιά βρίσκονται «σε ημι-κωματώδη κατάσταση» και δεν μπορούν να φάνε, να πιουν ή να μιλήσουν, κατήγγειλε σήμερα η οργάνωση Γιατροί χωρίς Σύνορα (MSF).
Το Ναούρου είναι ένα από τα δύο κράτη του Ειρηνικού Ωκεανού όπου η Αυστραλία κρατά εκατοντάδες αιτούντες άσυλο τους οποίους συνέλαβε κατά την προσπάθειά τους να φτάσουν στη χώρα μέσω θαλάσσης, μια πολιτική για την οποία η Καμπέρα δέχεται σφοδρές επικρίσεις από τον ΟΗΕ και οργανώσεις αρωγής.
Οι MSF ήταν μια από τις λίγες οργανώσεις που είχε ανεξάρτητη πρόσβαση στους πρόσφυγες στους καταυλισμούς όπου ζουν και τους παρείχε και υπηρεσίες ψυχικής υγείας, όπως και στους κατοίκους του νησιού. Όμως στις 5 Οκτωβρίου οι αρχές του Ναούρου ακύρωσαν το συμβόλαιο της οργάνωσης.
Περίπου 900 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων 95 παιδιά, ζουν στο Ναούρου, όπως ανακοίνωσε αυτό τον μήνα το Συμβούλιο Προσφύγων της Αυστραλίας. Σύμφωνα με αυτό, ειδικοί έχουν περιγράψει τους πρόσφυγες αυτούς ως «μερικούς από ανθρώπους με τα μεγαλύτερα ψυχικά τραύματα που έχουν αντικρίσει». «Παιδιά ηλικίας ακόμη και 7 ή 12 ετών έχουν αποπειραθεί επανειλημμένα να αυτοκτονήσουν, ενώ έχουν περιλουστεί με βενζίνη», κατήγγειλε η οργάνωση.
Ο Πολ ΜακΠαν, εκτελεστικός διευθυντής των MSF, δήλωσε στους δημοσιογράφους από το Σίδνεϊ: «Στη διάρκεια του χρόνου που περάσαμε στο νησί γίναμε μάρτυρες της σημαντικής επιδείνωσης της ψυχικής υγείας των αιτούντων άσυλο και των προσφύγων».
«Πολλά παιδιά ζουν σε ημι-κωματώδη κατάσταση, δεν είναι σε θέση να φάνε, να πιουν και να μιλήσουν», τόνισε ο ΜακΠαν, προσθέτοντας ότι κάποια παιδιά λαμβάνουν υγρά ενδοφλεβίως.
«Παιδιά ηλικίας ακόμη και εννέα ετών έχουν δηλώσει στο προσωπικό των MSF ότι προτιμούν να πεθάνουν από το να ζουν σε αυτή την απελπιστική κατάσταση στο Ναούρου», κατήγγειλε η οργάνωση, επισημαίνοντας ότι έχει προσφέρει βοήθεια σε 78 πρόσφυγες που έχουν αποπειραθεί να αυτοκτονήσουν, έχουν αυτοκτονικές τάσεις ή έχουν αυτοτραυματιστεί.
«Ο διαχωρισμός οικογενειών και η αναγκαστική κράτηση ανδρών, γυναικών και παιδιών σε ένα απομακρυσμένο νησί επ’ αόριστο χωρίς ελπίδα ή προστασία εκτός από περιπτώσεις ιατρικής έκτακτης ανάγκης είναι σκληρό, απάνθρωπο και μειωτικό», κατήγγειλε ο ΜακΠαν.
Παράλληλα οι MSF ζήτησαν την άμεση απομάκρυνση όλων των αιτούντων άσυλο και των προσφύγων από το Ναούρου και τον τερματισμό της πολιτικής της Αυστραλίας να κρατά τους πρόσφυγες στο Ναούρου και το νησί Μάνους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
