 |
|
|  Παρασκευή 21/9
Το καπέλο του Ιντιάνα Τζόουνς πωλήθηκε 450.000 ευρώ σε δημοπρασία στο Λονδίνο
AFP
Το καπέλο του Ιντιάνα Τζόουνς πωλήθηκε σχεδόν 400.000 στερλίνες σε δημοπρασία που πραγματοποιήθηκε χθες στο Λονδίνο. Ήταν ένα από τα 600 αξεσουάρ και κοστούμια καλτ ταινιών που βγήκαν στο σφυρί, ορισμένα από τα οποία κατακυρώθηκαν σε τιμές που ξεπέρασαν κατά πολύ τις εκτιμήσεις των ειδικών.
Ωστόσο, το σπουδαιότερο κομμάτι της δημοπρασίας, το σακάκι που φορούσε ο χαρακτήρας Χαν Σόλο, τον οποίο υποδύθηκε ο Χάρισον Φορντ στο 5ο επεισόδιο της σειράς Star Wars "Η Αυτοκρατορία αντεπιτίθεται" δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία: το μεγαλύτερο ποσό ήταν 450.000 στερλίνες (507.000 ευρώ) κάτω από την οριακή τιμή που είχε καθοριστεί στις 500.000 στερλίνες.
Η οριακή τιμή είχε υπολογιστεί σε συνάρτηση με τις πωλήσεις άλλων αξεσουάρ των ταινιών του Πολέμου των Άστρων, τη σπανιότητα του αντικειμένου, την προτίμηση του κοινού για την ταινία και τη χρήση του αντικειμένου στην ταινία", εξήγησε η διοργανώτρια εταιρία Prop Store. Διευκρίνισε ότι υψηλότερες προσφορές έγιναν μετά το κλείσιμο της δημοπρασίας, αφήνοντας να εννοηθεί ότι το σακάκι θα πωληθεί οπωσδήποτε.
Το καπέλο fedora που φορούσε ο Ιντιάνα Τζόουνς στην ταινία "Οι Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού" κατακυρώθηκε αντί 393.600 στερλινών (443.000 ευρώ) συμπεριλαμβανομένων των εξόδων, ξεπερνώντας κατά πολύ τις αναμενόμενες 300.000 στερλίνες σύμφωνα με τις εκτιμήσεις. Η δημιουργία αυτή της ιταλικής βιοτεχνίας καπέλων Borsalino επιτρέπει στην Prop Store να επιτύχει ένα νέο ρεκόρ, το οποίο κατείχε μέχρι τώρα η μοτοσικλέτα που χρησιμοποιήθηκε σε αρκετές ταινίες του "Batman" που κατακυρώθηκε αντί 300.000 στερλινών (333.000 ευρώ) σε προηγούμενη δημοπρασία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
