 |
|
|  Τρίτη 11/9
Λιβύη: Τέσσερις νεκροί και 10 τραυματίες από επίθεση ενόπλων στην έδρα της κρατικής εταιρείας πετρελαίου στην Τρίπολη
AFP-Reuters-dpa
Πολλοί ένοπλοι εξαπέλυσαν επίθεση στην έδρα της κρατικής εταιρείας πετρελαίου (NOC) της Λιβύης, στην πρωτεύουσα Τρίπολη, σκοτώνοντας τουλάχιστον δύο εργαζομένους, όπως ανέφερε μια πηγή των υπηρεσιών ασφαλείας.
Αυτή ήταν η πρώτη επίθεση αυτού του είδους με στόχο τα διευθυντικά στελέχη της NOC. Δύο από τους ενόπλους σκοτώθηκαν επίσης, ενώ 10 υπάλληλοι τραυματίστηκαν.
Οι υπηρεσίες ασφαλείας ανέφεραν ότι έχουν ανακτήσει τον έλεγχο του κτιρίου, στο κέντρο της πόλης.
Η επίθεση αυτή σημειώθηκε λίγες ημέρες αφότου επιτεύχθηκε μια εύθραυστη εκεχειρία για τον τερματισμό των συγκρούσεων μεταξύ αντίπαλων ενόπλων οργανώσεων στην Τρίπολη. Διάφορες ένοπλες ομάδες συχνά αποκλείουν ή εξαπολύουν επιθέσεις σε πετρελαιοπηγές, ζητώντας να ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους, όμως η έδρα της NOC ουδέποτε είχε στοχοποιηθεί μέχρι τώρα.
Η NOC παρέχει το μεγαλύτερο μέρος των κρατικών εσόδων για τη Λιβύη και, μαζί με την Κεντρική Τράπεζα, που εδρεύει επίσης στην Τρίπολη, είναι μια από τις ελάχιστες κρατικές υπηρεσίες που εξακολουθεί να λειτουργεί εν μέσω του χάους στη χώρα.
Μέχρι στιγμής καμία οργάνωση δεν έχει αναλάβει την ευθύνη. Το υπουργείο Εσωτερικών σε μια ανακοίνωσή του ανέφερε ότι με βάση τις πρώτες ενδείξεις οι ένοπλοι ανήκαν στο Ισλαμικό Κράτος, την τζιχαντιστική οργάνωση που έχει επιτεθεί και στο παρελθόν στην Τρίπολη και σε άλλες λιβυκές πόλεις. Το Ισλαμικό Κράτος είχε αναλάβει την ευθύνη για την επίθεση εναντίον της Ανώτατης Εκλογικής Επιτροπής, όπου σκοτώθηκαν 14 άνθρωποι, πριν από περίπου τέσσερις μήνες.
Όταν ξεκίνησε η επίθεση, οι άνδρες των δυνάμεων ασφαλείας έσπασαν τις τζαμαρίες του κτιρίου ώστε να μπορέσουν να διαφύγουν οι υπάλληλοι. Πολλοί άνθρωποι τραυματίστηκαν από τα σπασμένα γυαλικά, ανέφεραν οι αυτόπτες μάρτυρες. Ο πρόεδρος της NOC, Μουστάφα Σανάλα και ο διευθυντής του γραφείου του αποχώρησαν με ασφάλεια από το κτίριο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
