 |
|
|  Kύριοι 9/9
΄Αρθρο
ΩΡΑΙΟΙ ΟΙ ΝΕΟΙ ΑΛΛΑ...
———————
Ο παλιός ...είναι αλλιώς!
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
Λάρισα
Τί ταλέντο λοιπόν μπορεί να έχει ένα 30χρονο άπειρο κορίτσι; Ιδού το ερώτημα.
*Η Νοτοπούλου διαχειρίζεται υπουργείο στα 30! Και ο πρωθυπουργός μια ολόκληρη χώρα κοντά στα 40!
*Η Περιστέρα από μηχανικός γίνεται ... καθηγήτρια Πανεπιστημίου! Παλαιότερα το αυτό έπραξε και η σύζυγος άλλου πρωθυπουργού. Από βρεφονηπιαγωγός η Νατάσα ... γιατρίνα!
*Η κυρία Παπακώστα θα φροντίζει πλέον για την ασφαλειά μας!
*Η καλλίγραμμη και πρώην αγωνίστρια, δικηγόρος, κυρία Αχτσιόγλου ως υπουργός, θα φροντίζει για την εργασία μας και τα δικαιώματα μας.
*Ο Πολάκης όταν δεν θα βρίζει τους αντιπαλους του στα διαδικτυακά μέσα και αφού θα βρίσκει τον χρόνο, θα «μάχεται» με τα συμφέροντα για την καλή μας την υγεία.
*Και ο Τέρενς, αυτός ο λαμπρός δημοσιογράφος, που αναγκάσθηκε να αφήσει το επάγγελμα για να προσφέρει περισσότερα, θα φροντίζει για την καλή μας εικόνα στο εξωτερικό...
«Ντρέπομαι για λογαριασμό όσων τον ψήφισαν» είχε πει η κυρία Παπακώστα για τον πρωθυπουργό Αλέξη που της έδωσε υπουργικό θώκο, αλλά εκείνος, υπεράνω, μεγαλόψυχος, έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια την δυσφορία της κοινής γνώμης, ενώ βέβαια η επιλογή του δεν θα επιβαρύνει τον ίδιο αλλά την τσέπη των φορολογούμενων πολιτών.
Μήπως όμως έχουν κάποια εξήγηση όλα αυτά τα περίεργα που συμβαίνουν στη χώρα μας; Κάτι μου λέει ότι ο πρωθυπουργός Αλέξης, διορίζει συνεργάτες, περιορισμένων ικανοτήτων. Μην έχει, ή δείχνει κάποιος, παραπάνω ικανότητες από τον ιδιο! Το λες κόμπλεξ, το λες ανικανότητα ορθολογικής αξιολόγησης, όπως και να το πει κανείς, ο Αλέξης δείχνει αποφασισμένος «το δικό του πάντα να γίνεται» αδιαφορώντας για την απήχηση των επιλογών του στην ελληνική κοινωνία. Τόσο πολύ που γνωρίζει ότι δυσανασχετούν ακόμα και οι σύντροφοί του! Τακτική Ανδρέα Παπανδρέου! Με την διαφορά ότι εκείνος έδινε πολλές υποσχέσεις αλλά αρκετές τις υλοποιούσε. Επέλεγε όποιον συνεργάτη ήθελε αλλά αν δεν του έβγαινε, μονομιάς τον παραιτούσε στον αέρα!
Και βέβαια κανείς δεν θα είχε αντίρρηση να μας κυβερνούν νέοι άνθρωποι, αρκεί να μην είναι αζύμωτοι στον στίβο της ζωής. Αλλά, να έχουν ένσημα εργασίας και εμπειρίες. Και η κοινωνική τους δραστηριότητα να μην περιορίζεται μόνο στην εκτόξευση ύβρεων και αντικειμένων στις εθνικές παρελάσεις και στις πορείες ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Δεν έχω τίποτα με την μορφονιά κυρία Αχτσιόγλου, αλλά πώς σε τέτοια ηλικία να καταλάβει την αγωνία των γονιών που βλέπουν τα παιδιά τους να μαραζώνουν στην ανεργία; Ούτε βεβαίως έχω κάτι εναντίον της άλλης κοπελιάς, της κυρίας Νοτοπούλου, επιλογή «οικογενειακής» υπόθεσης είναι, αλλά η κυρία ούτε ως καθαρίστρια που προσελήφθη στον δήμο Θεσσαλονίκης δεν εργάσθηκε. Πως να την δούμε από ιδιαιτέρα σε γραφείο, ξαφνικά ...υπουργό; Τί πρόλαβε να μάθει από την ζωή στα 30;
Θυμάται μήπως κανείς πόσο πιο αποτελεσματικά απέδιδαν στην δουλειά τους σε υπουργεία κάποιοι άλλοι νεαροί και νεαρές, διορισμένοι τότε από τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου; Τι πρόσφεραν όλοι αυτοί «της παρέας», που μπαινόβγαιναν στα υπουργεία με τα ποδήλατα και τα σακίδια στην πλάτη; Πότε επιτέλους θα σταματήσει στην Ελλάδα το «φιλικό περιβάλλον» των πρωθυπουργών να παίζει με τα αξιώματα ευθύνης, σε βάρος των πολιτών;
Δεν είναι αληθές ότι τις αποτυχημένες υπουργοποιήσεις τις πληρώνουν στο τέλος μόνον οι πρωθυπουργοί και οι κυβερνήσεις τους. Η αλήθεια είναι ότι τις πληρώνει κάθε φορά ο ελληνικός λαός. Το «φιλικό περιβάλλον» σε πολλές κυβερνήσεις έχει καταχρεώνει τον κρατικό κορβανά αλλά κυρίως παρήγαγε πρόχειρα νομοθετήματα ασύμβατα με την ταυτότητα της χώρας και την ιστορία των Ελλήνων. Δυστυχώς όμως οι πιέσεις του «περιβάλλοντος» των πρωθυπουργών είναι πιο ισχυρές των επιθυμιών τους και των δεσμεύσεων για ολιγομελή υπουργικά συμβούλια, αλλιώς δεν εξηγείται η προεκλογική δήλωση Τσίπρα ότι «θα καταργούσε το έκτρωμα των 50 υπουργών των άλλων κυβερνήσεων». Αυτός, πριν λιγες ημέρες, όρκισε 53 υπουργούς!
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
