 |
|
|  Τετάρτη 5/9
Δολοφονήθηκε στις Φιλιππίνες δήμαρχος που κατηγορούνταν ότι εμπλέκεται στο εμπόριο ναρκωτικών
AFP
Ένας Φιλιππινέζος δήμαρχος, το όνομα του οποίου περιλαμβανόταν στον κατάλογο των πολιτικών τους οποίους ο πρόεδρος Ροντρίγο Ντουτέρτε κατηγορεί ότι εμπλέκονται στο εμπόριο ναρκωτικών, δολοφονήθηκε σήμερα στο γραφείο του, ανακοίνωσε η αστυνομία.
Η δολοφονία του Μαριάνο Μπλάκο, δημάρχου της πόλης Ρόντα, είναι η πιο πρόσφατη σε μια σειρά φόνων εκλεγμένων λειτουργών που φέρονται να εμπλέκονται στη διακίνηση ναρκωτικών ή να είναι χρήστες.
Η βία, ακόμη και οι φόνοι, είναι συχνό φαινόμενο στην πολιτική ζωή των Φιλιππίνων, όμως οργανώσεις προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκτιμούν ότι η κατάσταση έχει επιδεινωθεί από τότε που ξεκίνησε η αιματηρή εκστρατεία του Ντουτέρτε κατά των ναρκωτικών.
Ο 59χρονος Μπλάνκο σκοτώθηκε από αγνώστους μετά τα μεσάνυκτα στο γραφείο του, δήλωσε ο επιθεωρητής Τζάιρ Πάλκον.
Με τον φόνο αυτόν αυξάνεται σε τουλάχιστον έξι ο αριθμός των δημάρχων ή των αναπληρωτών δημάρχων που έχουν φονευθεί από τον Μάιο στις Φιλιππίνες.
Τον Ιούλιο ο Αντόνιο Χαλίλι, δήμαρχος της Τανουάν, είχε δολοφονηθεί από έναν ελεύθερο σκοπευτή στη διάρκεια μιας τελετής στο δημαρχείο.
Τον Φεβρουάριο ο ανιψιός του Μπλάνκο που είναι αναπληρωτής δήμαρχος της Ρόντα και δικηγόρος σκοτώθηκε από αγνώστους όταν έβγαινε από δικαστήριο αφού είχε υπερασπιστεί κάποιον που κατηγορούνταν για λαθρεμπόριο ναρκωτικών.
Ο Ντουτέρτε έχει κηρύξει πόλεμο στο λαθρεμπόριο ναρκωτικών από τα τέλη Ιουνίου 2016 όταν ανέλαβε την προεδρία των Φιλιππίνων. Από τότε η αστυνομία δηλώνει ότι έχει σκοτώσει 4.410 εμπόρους και χρήστες.
Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις καταγγέλλουν από την πλευρά τους ότι ο πραγματικός αριθμός των νεκρών είναι τριπλάσιος και κατηγορούν την αστυνομία και τις πολιτοφυλακές ότι σκοτώνουν ανθρώπους χωρίς αποδείξεις.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
