 |
|
|  Tρίτη 4/9
Λεφτά υπάρχουν στην Αυστραλία
Νόμισμα 1,5 εκατ. ευρώ από το Νομισματοκοπείο του Περθ
ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Η Αυστραλία έκοψε ένα χρυσό νόμισμα διακοσμημένο με σπάνια ροζ διαμάντια αξίας 2,48 εκατομμυρίων δολαρίων Αυστραλίας (1,5 εκατομμυρίου ευρώ) για να ικανοποιήσει το ολοένα και μεγαλύτερο ενδιαφέρον των ζάπλουτων για τα πολυτελή συλλεκτικά αντικείμενα.
Ο θησαυρός βάρους δύο χιλιόγραμμων, που απεικονίζει μεταξύ άλλων ένα παλιό ιστιοφόρο που αρμενίζει, έναν χρυσοθήρα, διάφορα καγκουρό και το αυστραλιανό μπαομπάμπ που συναντάται στη Δυτική Αυστραλία, θα πωληθεί σε αυτόν που θα προσφέρει τα περισσότερα χρήματα.
Είναι το πιο ακριβό νόμισμα που έχει κόψει ποτέ η Αυστραλία. Αναμένεται να καταλήξει στα χέρια αγοραστή από την Ασία ή τη Μέση Ανατολή.
Το νόμισμα κόπηκε "για να ανταποκριθεί στην αυξημένη ζήτηση για σπάνια αντικείμενα πολυτελείας", δήλωσε σήμερα ο γενικός διευθυντής του Νομισματοκοπείου του Περθ Ρίτσαρντ Χέιζ. Το νόμισμα θα εκτίθεται στο πωλητήριο του Νομισματικοπείου έως τις 28 Σεπτεμβρίου εκτός αν κάποιος συλλέκτης θελήσει να το αποκτήσει νωρίτερα.
"Το νόμισμα κοσμείται από σπάνιες ροζ πέτρες τοποθετημένες μέσα στο πιο πολύτιμο μέταλλο και αφηγείται την εποικοδομητική ιστορία της πορείας μεταξύ της φτώχειας και του πλούτου μέσα από την εξόρυξη από το έδαφος αυτών των περιζήτητων πόρων".
Το νόμισμα στο οποίο δόθηκε το όνομα "Ανακάλυψη" αντιγράφει κατά κάποιον τρόπο το "Holey Dollar", ένα από τα πρώτα κέρματα του αυστραλιανού νομίσματος. Ιδιώτης συλλέκτης πλήρωσε για ένα αντίγραφό του το 2013 495.000 δολάρια Αυστραλίας.
Τα τέσσερα ροζ διαμάντια του, από τα οποία το ένα είναι 1,02 καρατίου, εξορύχθηκαν από το ορυχείο Argyle που βρίσκεται στην απομακρυσμένη δυτική περιοχή του Κίμπερλι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
