 |
|
|  Τετάρτη 8/8
Καυσωνας στην Ευρώπη
Ένας τόνος ψάρια ανασύρθηκαν νεκρά από τον Ρήνο εξαιτίας της υπερβολικής ζέστης, ενω στην Ελβετία ο στρατός μεταφέρει με ελικόπτερα νερό για τις διψασμένες αγελάδες
AFP-Reuters
Ένας τόνος ψάρια ανασύρθηκαν νεκρά, εξαιτίας του καύσωνα, από τον ποταμό Ρήνο, στη βόρεια Ελβετία, καθώς η θερμοκρασία των υδάτων αυξήθηκε έως και τους 27,6 βαθμούς, μετέδωσαν ελβετικά ΜΜΕ.
Χίλια κιλά ψάρια ανασύρθηκαν νεκρά στην περιοχή μεταξύ της λίμνης Κωνσταντίας, στα σύνορα μεταξύ Γερμανίας και Αυστρίας και της πόλης Σαφχάουζεν, σύμφωνα με το κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο RTS.
Στον καύσωνα του 2003, το 90% αυτών των ψαριών αποδεκατίστηκε, επισήμανε το RTS.
Σύμφωνα με την Ομοσπονδία Αλιέων της Ελβετίας (FSP), την οποία επικαλέστηκε το πρακτορείο ειδήσεων ATS, η κατάσταση είναι πλέον κρίσιμη για αυτό το είδος από τη στιγμή που η θερμοκρασία του νερού έφθασε στους 23 βαθμούς κελσίου.
«Στους 25 βαθμούς κελσίου, ιδίως εάν η θερμοκρασία αυτή παραμένει σε αυτό το επίπεδο για μεγάλες περιόδους, πρόκειται για θανατική ποινή» εξηγούν οι ειδικοί.
Ο στρατός μεταφέρει νερό για τις διψασμένες αγελάδες
Την ίδια ώρα, ελικόπτερα του ελβετικού στρατού άρχισαν να μεταφέρουν νερό προς χιλιάδες διψασμένες αγελάδες, που υποφέρουν από την ξηρασία και τον καύσωνα.
Η μεταφορά του νερού από τα ελικόπτερα Σούπερ Πούμα προς τα αγροκτήματα στα όρη Γιούρα και τους πρόποδες των Άλπεων γίνεται με μεγάλα κόκκινα πλαστικά δοχεία.
Περίπου 40.000 αγελάδες βόσκουν κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού σε βοσκοτόπια στο Καντόνι του Βω στη δυτική Ελβετία και η καθεμία από αυτές έχει ανάγκη έως και 150 λίτρα νερό την ημέρα, σύμφωνα με τις αρχές.
Δεκάδες κτηνοτρόφοι τηλεφώνησαν στην ειδική γραμμή των αρχών για να ζητήσουν βοήθεια από τα ελικόπτερα από την Παρασκευή, όταν ξεκίνησε αυτή η έκτακτη επιχείρηση αρωγής.
«Η κατάσταση είναι πολύ ανησυχητική διότι η Ελβετία δεν έχει γνωρίσει ξανά τέτοιου είδους ξηρασία… από το 1921» δήλωσε ο Φιλίπ Λεουμπά, επικεφαλής του Καντονιού του Βω στον τομέα της Οικονομίας και του Αθλητισμού, ο οποίος παρακολούθησε από κοντά τη σημερινή επιχείρηση.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
