 |
|
|  Δευτέρα 23/7
Πάνω απο 10 νεκροί και πολλοί τραυματίες απο επίθεση αυτοκτονίας στο αεροδρόμιο τής Καμπούλ,στο Αφγανιστάν,με στόχο τον αντιπρόεδρρο τής χώρας Αμπντούλ Ρασίντ Ντόστουμ
Reuters
Ο Αφγανός αντιπρόεδρος Αμπντούλ Ρασίντ Ντόστουμ γλίτωσε παρά λίγο από μια φερόμενη επίθεση αυτοκτονίας στο αεροδρόμιο της Καμπούλ καθώς επέστρεψε από εξορία ενός και πλέον χρόνου στην Τουρκία ,έπειτα από κατηγορίες για βασανιστήρια και κακομεταχείριση πολιτικού αντιπάλου.
Ο Ντόστουμ, που εγκατέλειψε το Αφγανιστάν πέρυσι εν μέσω κατηγοριών για βασανιστήρια και κακομεταχείριση, είχε φύγει από το αεροδρόμιο με αυτοκινητοπομπή λίγα λεπτά πριν από την έκρηξη, την οποία σύμφωνα με αξιωματούχους φαίνεται πως προκάλεσε βομβιστής αυτοκτονίας.
Τουλάχιστον δέκα άνθρωποι σκοτώθηκαν και τραυματίστηκαν κατά την έκρηξη, δήλωσε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εσωτερικών Νατζίμπ Ντανίς.
Ο εκπρόσωπος της αστυνομίας της Καμπούλ Χασμάτ Στανεκζάι δήλωσε πως η έκρηξη σημειώθηκε κοντά στην κύρια είσοδο του αεροδρομίου, όπου υποστηρικτές του περίμεναν να χαιρετίσουν τον Ντόστουμ κατά τη διέλευση της αυτοκινητοπομπής του προς το κέντρο της πόλης.
«Ο αριθμός των απωλειών ενδέχεται να αυξηθεί. Η έκρηξη σημειώθηκε μόλις η αυτοκινητοπομπή του Ντόστουμ έφυγε από αεροδρόμιο», είπε.
Ο Ντόστουμ, ένας ουζεμπικικής καταγωγής βετεράνος δεκαετιών πολιτικής στο Αφγανιστάν, δεν έπαθε τίποτα και έγινε δεκτός με επευφημίες από υποστηρικτές του που είχαν συγκεντρωθεί στο συγκρότημα των γραφείων του.
Μεγάλο τμήμα της περιοχής γύρω από το προεδρικό μέγαρο είχε κλείσει ενόψει της άφιξης του Ντόστουμ και στους δρόμους η παρουσία των δυνάμεων ασφαλείας ήταν έντονη.
Ο Ντόστουμ προκάλεσε την οργή δυτικών δωρητριών χωρών, περιλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, έπειτα από πληροφορίες το 2016 σύμφωνα με τις οποίες οι φρουροί του είχαν απαγάγει τον αντίπαλό του Άχμαντ Εστσί και τον είχαν υποβάλει σε ξυλοδαρμό, βασανιστήρια και σεξουαλική κακοποίηση.
Αρνήθηκε τις κατηγορίες αυτές, όμως, εν μέσω διεθνών απαιτήσεων να οδηγηθεί στη δικαιοσύνη, εγκατάλειψε τη χώρα πέρυσι τον Μάιο, λέγοντας ότι μεταβαίνει για ιατρική θεραπεία στην Τουρκία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
