 |
|
|  Tρίτη 17/7
Ελληνικοί Οίνοι
ΤΟ SAMOS NECTAR ΣΤΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΤΩΝ MASTERS OF WINE
Σάμος
Το διεθνώς γνωστό «λιαστό» του ΕΟΣ ΣΑΜΟΥ και πολυβραβευμένο Samos Nectar, παρουσιάστηκε ως ένας από τους κυρίαρχους «πρεσβευτές» των ελληνικών γλυκών κρασιών στο Συμπόσιο των Masters of Wine. Η παρουσίαση έγινε από τον ίδιο τον Κωνσταντίνο Λαζαράκη MW, τον πρώτο Έλληνα Master of Wine, σε ένα συμπόσιο το οποίο διοργανώνεται κάθε τετραετία.
Πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες συναντήσεις του οινικού κόσμου και φέτος έλαβε χώρα στη Rioja Ισπανίας, από 14 έως και 17 Ιουνίου. Περίπου 450 προσωπικότητες από το χώρο του κρασιού με υψηλότατη κατάρτιση, εκ των οποίων οι περισσότεροι ήταν διεθνούς κύρους Masters of Wine, συμμετείχαν σε αυτό το συμπόσιο. Τα δείπνα συνοδεύονταν από κρασιά διαφόρων χωρών, ενώ στις 16 Ιουνίου ήταν η «τιμητική» της Ελλάδας. Το ένα εκ των δύο ελληνικών επιδόρπιων οίνων που παρουσιάστηκαν ήταν το Samos Nectar, γλυκό λιαστό εξαετούς παλαίωσης, εσοδείας 2011. Αξίζει να αναφερθεί εδώ ότι το Samos Nectar 2011, έχει λάβει το Μεγάλο Χρυσό βραβείο στο φετινό διαγωνισμό Concours Mondial de Bruxelles, έναν από τους πιο έγκριτους διαγωνισμούς οίνων που διεξάγεται κάθε χρόνο στις Βρυξέλλες. Ο καλύτερος Έλληνας οινοχόος του 2016 Άρης Σκλαβενίτης, αναφέρθηκε διεξοδικά στα «γλυκά κρασιά» δίνοντας έμφαση στους οίνους της πατρίδας μας, με την αδιαμφισβήτητη ποιότητα.
Τα κρασιά που παρουσιάστηκαν στο γεύμα των Master of Wine επιλέχθηκαν με πολύ αυστηρά κριτήρια λόγω της εξαιρετικής σημασίας που έχει αυτή η διεθνής συνάντηση για τα οινικά δεδομένα. Το κάθε οινοποιείο είχε το δικαίωμα να προτείνει μία ή περισσότερες ετικέτες. Για κάθε κατηγορία κρασιού, εφόσον υπήρχαν περισσότερες από μία συμμετοχές, πραγματοποιούνταν τυφλή γευστική δοκιμή από τους δύο Masters of Wine της Ελλάδας. Οι ετικέτες που προκρίθηκαν ως καλύτερες ήταν και αυτές που είχαν την τιμή να παρουσιαστούν στο διεθνές αυτό οινικό Συμπόσιο, το οποίο και στέφθηκε με επιτυχία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
