 |
|
|  Κυριακή 8/7
Η Ελλάδα τής συμπόνοιας,που αγαπάμε...
Εξάχρονη, που έχασε τη ζωή της σε τροχαίο στην Κρήτη, "έδωσε" ζωή σε 4 παιδιά-Tα τρία απο Ιταλία και Ουγγαρία-΄Ηρωες οι γονείς τού παιδιού!
kathimerini.gr
Στην ηλικία των έξι ετών έχασε τη ζωή της από τροχαίο δυστύχημα. Ωστόσο, χάρη στην ψυχική δύναμη των γονιών της που έδωσαν τη συγκατάθεσή τους στη δωρεά οργάνων, κατάφερε να δώσει ζωή σε τέσσερα παιδιά.
Η δωρεά οργάνων στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου μετά την επιβεβαίωση του εγκεφαλικού θανάτου της 6χρονης Ελευθερίας, η οποία κατέληξε από βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις μετά το τροχαίο δυστύχημα. Αμεσα ενημερώθηκε ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων, ο οποίος ανέλαβε όλες τις διαδικασίες συντονισμού και λήψης οργάνων αλλά και ανεύρεσης των κατάλληλων ληπτών σε Ελλάδα και Ευρώπη. Η όλη διαδικασία, από τη στιγμή της έναρξης έως και την πλήρη ολοκλήρωσή της, διήρκεσε περίπου 30 ώρες.
Λόγω της μικρής ηλικίας της δότριας, στο χειρουργείο προσήλθαν ομάδες γιατρών από την Ουγγαρία για την αφαίρεση της καρδιάς και από το Τορίνο για το ήπαρ και τους νεφρούς, ενώ οι κερατοειδείς αφαιρέθηκαν από τους γιατρούς του Πανεπιστημιακού Ηρακλείου. Οι νεφροί μεταμοσχεύθηκαν σε ένα αγοράκι 13 ετών και ένα κοριτσάκι 4 ετών από τη Γένοβα. Το ήπαρ έλαβε ένα αγόρι 9 ετών από το Τορίνο, ενώ η καρδιά της μικρής Ελευθερίας χτυπά ξανά σε ένα αγοράκι τριών ετών από την Ουγγαρία.
«Θα θέλαμε εμείς προσωπικά αλλά και όλο το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό της Μονάδας Εντατικής Θεραπείας Παίδων του ΠΓΝ Ηρακλείου να ευχαριστήσουμε τους γονείς της Ελευθερίας για το ήθος, την αξιοπρέπεια και το μεγαλείο ψυχής που έδειξαν στην πιο μεγάλη δοκιμασία της ζωής τους», δήλωσαν ο διευθυντής της Παιδιατρικής Μονάδας Εντατικής Θεραπείας Γεώργιος Μπριασούλης και η γιατρός κ. Θεονύμφη Ταβλαδάκη, που συντόνισε την όλη διαδικασία. Και τόνισαν πως «πήραν την απόφαση να δωρίσουν τα όργανα της “πριγκίπισσάς” τους για να δώσουν ζωή σε άλλα παιδιά και στα μάτια τους είδαμε την ανακούφιση όταν όλα πήγαν καλά. Πολλά ευχαριστώ στους ανθρώπους του ΕΟΜ που παλέψαμε μαζί εκείνο το 24ωρο για τον εξαιρετικά δύσκολο ρόλο του συντονισμού των ληπτών σε όλη την Ευρώπη, αλλά κυρίως για την ευαισθησία και την υποστήριξή τους».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
