 |
|
|  Πέμπτη 5/7
Το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRW) καταγγέλλει ότι εκατοντάδες ασυνόδευτα παιδιά μετανάστες έχουν αφεθεί στην τύχη τους στο Παρίσι
AFP
«Εκατοντάδες νεαροί μετανάστες», που έχουν φθάσει χωρίς τις οικογένειές τους στη Γαλλία, είναι «αφημένοι στην τύχη τους στο Παρίσι» λόγω «λανθασμένων» εκτιμήσεων για την ηλικία τους, ανέφερε το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Watch, HRW) σε μια έκθεση που αμφισβητήθηκε έντονα από τη δημαρχία του Παρισιού και τον Ερυθρό Σταυρό.
«Στο Παρίσι, οι αρχές προστασίας της παιδικής ηλικίας καταφεύγουν σε λανθασμένες διαδικασίες εκτίμησης της ηλικίας ασυνόδευτων παιδιών μεταναστών, αποκλείοντας έναν μεγάλο αριθμό από αυτά από το να τα αναλάβει κάποια υπηρεσία», κάτι που δικαιούνται, αναφέρει η μη κυβερνητική οργάνωση σε μια έκθεση 82 σελίδων με τίτλο «Είναι λαχείο».
Για να τους αναλάβει κάποια υπηρεσία, οι ανήλικοι που φθάνουν στο Παρίσι πρέπει να περάσουν από έναν μηχανισμό που διαχειρίζεται ο Ερυθρός Σταυρός και ο οποίος θα προσδιορίσει την ηλικία τους. Αν αμφισβητήσουν την απόφαση, μπορούν να προσφύγουν σε δικαστή.
Όμως, λόγω «αυθαίρετων πρακτικών», ορισμένοι μπορεί «να θεωρηθούν αδίκως ενήλικες» κατά την άφιξή τους, δηλώνει η ΜΚΟ, λέγοντας πως «πολλοί νέοι» «απορρίπτονται με συνοπτικό και λανθασμένο τρόπο, με μοναδικό κριτήριο τη φυσική τους εμφάνιση». Στην έκθεση εκφράζεται επίσης ανησυχία για συνεντεύξεις «αστραπή» και «κακά διεκπεραιωμένες».
Τον Φεβρουάριο του 2018, «περίπου 400 ασυνόδευτα παιδιά κοιμούνταν στο ύπαιθρο στο Παρίσι, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις δικηγόρων της ΜΚΟ» που περιλαμβάνονται στην έρευνα αυτή η οποία δεν έχει «στατιστική αξία», διευκρίνισε η διευθύντρια του Παρατηρητηρίου για τη Γαλλία, Μπενεντίκτ Ζανερόντ, σε συνέντευξη Τύπου. Η ΜΚΟ ρώτησε 49 ασυνόδευτα παιδιά και εξέτασε άλλες 35 εκτιμήσεις.
Για ορισμένους ανήλικους, το πρόβλημα είναι τα έγγραφα, είτε διότι οι νεαροί «δεν είναι σε θέση να παρουσιάσουν τα έγγραφα ταυτότητάς τους» είτε γιατί οι αρχές «αμφισβητούν την αυθεντικότητά» τους.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
