 |
|
|  Τετάρτη 4/7
Καταδίκη καθολικού Αρχιεπισκόπου στην Αυστραλία για συγκάλυψη παιδικής κακοποίησης απο ιερέα!
ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ.-
Στη μέγιστη ποινή φυλάκισης 12 μηνών καταδικάστηκε ένας καθολικός αρχιεπίσκοπος στην Αδελαΐδα, για τη συγκάλυψη σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών στους κόλπους της εκκλησίας τη δεκαετία του 70.
Πρόκειται για τον Αρχιεπίσκοπο Αδελαΐδας, Φιλ Γουίλσον, ο οποίος το Μάιο είχε βρεθεί ένοχος σε υπόθεση που αφορούσε την κακοποίηση παιδιών από τον ιερέα Τζιμ Φλέτσερ τη δεκαετία του ’70.
Συγκεκριμένα, ο δικαστής Ρόμπερτ Στόουν, μετά την επισημοποίηση της ποινής, τόνισε ότι θα γίνει εκτίμηση για το κατά πόσο είναι σε θέση ο Αρχιεπίσκοπος να την εκτίσει και έδωσε αναβολή στην υπόθεση μέχρι τις 14 Αυγούστου.
Ο Γουίλσον γίνεται έτσι ο γηραιότερος κληρικός παγκοσμίως (67 ετών) ο οποίος καταδικάζεται για συμμετοχή σε σκάνδαλο της Εκκλησίας που αφορά παιδική κακοποίηση. Ο ίδιος, πάντως, παρουσιάστηκε ανέκφραστος καθώς αναχωρούσε από το δικαστήριο του Νιούκαστλ, έχοντας με αυτόν τον τρόπο κατά πάσα πιθανότητα αποφύγει την φυλάκιση.
Ο δικαστής Στόουν αιτιολόγησε την ποινή αυτή, λέγοντας ότι με βάση τη σοβαρότητα του κακουργήματος, αλλά και την ηλικία του ενόχου, ο κατ’ οίκον περιορισμός ήταν η κατάλληλη τιμωρία.
«Δεν υπάρχει μετάνοια ή μεταμέλεια από την πλευρά του παραβάτη. Είμαι της άποψης ότι η ποινή δεν θα πρέπει να ανασταλεί. Με αυτή τη βάση, η μόνη διαθέσιμη επιλογή είναι η πλήρης φυλάκιση ή ο κατ’ οίκον περιορισμός».
Ο συνήγορος υπεράσπισης, Ίαν Τέμπι, έκανε έκκληση τον δικαστή να τιμωρήσει μεν τον πελάτη του, αλλά να μην τον στείλει στην φυλακή, καθώς όπως τόνισε κατά τη διάρκεια της υπόθεσης πρόκειται για έναν άνθρωπο ο οποίος έχει καθαρό ποινικό μητρώο ενώ κάτι τέτοιο θα έθετε τη ζωή του σε κίνδυνο. «Πρόκειται για έναν άνθρωπο ο οποίος προηγουμένως είχε επιδείξει θετικό χαρακτήρα, με ειδική αναφορά στο γενικότερο χώρο της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών και της προστασίας των παιδιών».
Ωστόσο, η ποινή αυτή δεν φαίνεται να «έκατσε» και τόσο καλά με ορισμένα θύματα κακοποίησης. Ένα εξ αυτών, ο Πίτερ Γκογκάρτι, εξέφρασε την απογοήτευσή του: «Η προσωπική μου άποψη είναι ότι πιθανόν να τον άφησαν να φύγει λίγο εύκολα. Είμαι απογοητευμένος που η ποινή δεν του στερεί την ελευθερία».
Αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμη και μετά την καταδίκη του, ο Αρχιεπίσκοπος δεν θα εγκαταλείψει τη θέση του, κάτι που ούτε η ίδια η Εκκλησία του έχει ζητήσει.
BR>
ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
