 |
|
|  Παρασκευή 29/6
ΜΑΚΕΛΕΙΟ ΣΤΙΣ ΗΠΑ
Πέντε νεκροί από επίθεση ενόπλου στα γραφεία εφημερίδας στο Μέριλαντ
AFP-Reuters
Ένας λευκός άνδρας ηλικίας 38 ετών διέπραξε την Πέμπτη μια «στοχευμένη», κατά την αστυνομία, επίθεση στην αίθουσα σύνταξης της εφημερίδας Capital Gazette στην Αννάπολις, την πρωτεύουσα της Πολιτείας Μέριλαντ των ΗΠΑ, σκοτώνοντας πέντε ανθρώπους, μια τραγωδία που βύθισε στο πένθος αυτή τη μικρή, συνήθως ήσυχη πόλη, περίπου μία ώρα δρόμο με το αυτοκίνητο από την Ουάσινγκτον.
Επρόκειτο για μια «στοχευμένη επίθεση εναντίον της Κάπιταλ Γκαζέτ», είπε ο Μπιλ Κραμπφ, αξιωματικός της αστυνομίας στην Αννάπολις, προσθέτοντας πως η εφημερίδα είχε δεχθεί απειλές μέσω ιστότοπων κοινωνικής δικτύωσης.
Τέσσερα από τα θύματα του οπλοφόρου υπέκυψαν επιτόπου, το πέμπτο υπέκυψε στο νοσοκομείο όπου διακομίστηκε. Άλλοι δύο άνθρωποι τραυματίστηκαν, πάντως ελαφρά.
Ο αξιωματικός της αστυνομίας δεν ήταν σε θέση να επιβεβαιώσει αν ο δράστης της επίθεσης, που χρησιμοποίησε τουφέκι, είχε στόχο συγκεκριμένους δημοσιογράφους ή τους εργαζόμενους στην εφημερίδα συλλήβδην. Οι αστυνομικοί που διενεργούν την έρευνα εστιάζουν στη σχέση του δράστη με την εφημερίδα.
Ο δράστης, που ζει στο Μέριλαντ, κατονομάστηκε από την ίδια την Κάπιταλ Γκαζέτ και την εφημερίδα Baltimore Sun ως Τζάροντ Ράμος. Οι δύο εφημερίδες επικαλέστηκαν πηγές προσκείμενες στις υπηρεσίες ασφαλείας.
Το 2012, ο Ράμος είχε κάνει μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση εναντίον του Έρικ Χάρτλι, τότε δημοσιογράφου και επιφυλλιδογράφου της Κάπιταλ Γκαζέτ, και του Τόμας Μάρκαρτ, τότε διευθυντή της εφημερίδας. Το 2015, η δικαιοσύνη δικαίωσε την εφημερίδα και τον πρώην συνεργάτη της, σύμφωνα με τη Μπάλτιμορ Σαν, στην οποία ανήκει η Κάπιταλ Γκαζέτ.
Η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Σάρα Χάκαμπι Σάντερς καταδίκασε μέσω Twitter αυτή τη «βίαιη επίθεση εναντίον αθώων δημοσιογράφων που έκαναν τη δουλειά τους (...) μια επίθεση εναντίον όλων των Αμερικανών».
Ο πρόεδρος Τραμπ, ο οποίος συνηθίζει να καταφέρεται εναντίον μέσων ενημέρωσης και δημοσιογράφων, ανέφερε πως «οι σκέψεις και οι προσευχές (του) συνοδεύουν» τα θύματα και τις οικογένειές τους.
Ο άνδρας άνοιξε πυρ μέσα στα γραφεία της Κάπιταλ Γκαζέτ στις 14:40 τοπική ώρα (21:40 ώρα Ελλάδας). Κατόπιν, κρύφτηκε κάτω από ένα γραφείο, πριν τελικά παραδοθεί σε αστυνομικούς, σύμφωνα με τον Στιβ Σου, τοπικό αξιωματούχο της Κομητείας Αν Αρουντέλ, στην οποία υπάγεται διοικητικά η Αννάπολις, μια πόλη 38.000 κατοίκων στην ανατολική πλευρά των ΗΠΑ.
Ο δράστης «δεν συνεργάζεται ιδιαίτερα» στην ανάκριση, δήλωσε ο Σου στο τηλεοπτικό δίκτυο CNN.
Ο Φιλ Ντέιβις, δικαστικός και αστυνομικός ρεπόρτερ της εφημερίδας, είχε περιγράψει νωρίτερα τις φρικιαστικές στιγμές που έζησε όταν ο δράστης άρχισε να «πυροβολεί πολλούς ανθρώπους μέσα στα γραφείο μας, ορισμένοι από τους οποίους είναι νεκροί», τονίζοντας μέσω Twitter: «δεν υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικό από το να ακούς ανθρώπους να τραυματίζονται από σφαίρες ενώ κρύβεσαι κάτω από το γραφείο σου και μετά να ακούς τον οπλοφόρο να ξαναγεμίζει».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
