 |
|
|  Τρίτη 19/6
Πρώτη εκτέλεση κρατούμενου στην Ταϊλάνδη, όπου την εξουσία ελέγχει στρατιωτική χούντα,μετά το 2009
AFP-Reuters
Οι αρχές της Ταϊλάνδης εκτέλεσαν έναν καταδικασμένο σε θάνατο για πρώτη φορά από το 2009, προκαλώντας σφοδρές επικρίσεις σήμερα μία ημέρα πριν την επίσκεψη του επικεφαλής της χούντας που κυβερνά τη χώρα στο Λονδίνο και το Παρίσι.
«Η θανατική ποινή εξακολουθεί να ισχύει, δεν την έχουμε ακόμη καταργήσει», αν και δεν είχε γίνει καμία εκτέλεση από το 2009, δικαιολογήθηκε ο Ταουατσάι Ταϊκαέου, υψηλόβαθμος αξιωματούχος του υπουργείου Δικαιοσύνης της Ταϊλάνδης.
«Ο καταδικασμένος Τιρασάκ Λόνγκιι, 26 ετών, που είχε κριθεί ένοχος για φόνο, εκτελέστηκε» με θανατηφόρα ένεση χθες Δευτέρα. Το 2012 είχε μαχαιρώσει το θύμα του «24 φορές προκειμένου να του κλέψει το κινητό του τηλέφωνο και τα χρήματά του», διευκρίνισαν οι σωφρονιστικές αρχές.
Από το 1935, 325 καταδικασμένοι σε θάνατο έχουν εκτελεστεί στην Ταϊλάνδη, εκ των οποίων οι 319 σε εκτελεστικό απόσπασμα. Το 2003 η Ταϊλάνδη στράφηκε στις θανατηφόρες ενέσεις και επιβράδυνε τον ρυθμό των εκτελέσεων. Μόνο έξι άνθρωποι εκτελέστηκαν από το 2003 ως το 2009.
Η στρατιωτική χούντα που κυβερνά την Ταϊλάνδη από το 2014 δέχεται σφοδρές επικρίσεις για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η επανέναρξη των εκτελέσεων χθες έχει και συμβολική σημασία καθώς ο στρατηγός Πραγιούτ Τσαν-Ο-Τσα, επικεφαλής της χούντας, συναντάται αύριο Τετάρτη με τη Βρετανίδα πρωθυπουργό Τερέζα Μέι και τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν τη Δευτέρα.
Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ τον προσκάλεσε στην Ουάσινγκτον το 2017, όμως οι Ευρωπαίοι εξακολουθούσαν να αρνούνται να έχουν σχέσεις μαζί του. Τώρα ο στρατηγός Πραγιούτ βασιζόταν σε αυτές τις επισκέψεις στην Ευρώπη για να δημιουργήσει μια εικόνα ενός αξιοσέβαστου πολιτικού, καθώς πλησιάζουν οι εκλογές, οι οποίες έπειτα από πολλές αναβολές έχουν προγραμματιστεί για τον Φεβρουάριο του 2019.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
