 |
|
|  Πέμπτη 7/6
Περιστατικό για γέλια και για κλάματα στις ΗΠΑ
Πήγε να παραδώσει μία πίτσα και τώρα... κινδυνεύει με απέλαση!!
AFP
Ένας κάτοικος Ισημερινού που διαμένει παράτυπα στις ΗΠΑ συνελήφθη την ώρα που παρέδιδε μία πίτσα σε στρατιωτική βάση στη Νέα Υόρκη. Αφού τον παρέδωσαν στην αστυνομία πλέον αναμένει την απέλασή του.
Ο Πάμπλο Βιγιαβισένσιο είχε κάνει στο παρελθόν πολλές παραδόσεις στη βάση Φορτ Χάμιλτον, που βρίσκεται νότια του Μπρούκλιν, σύμφωνα με τοπικά μέσα ενημέρωσης.
Μέχρι στιγμής έδειχνε στην πύλη εισόδου την ταυτότητα που του είχε δοθεί από την πόλη της Νέας Υόρκης, η οποία δεν περιέχει καμία αναφορά στο καθεστώς παραμονής του. Όμως την Παρασκευή χρειάστηκε να υπογράψει ένα έγγραφο με το οποίο έδινε την άδεια στις αρχές να εξετάσουν, μεταξύ άλλων, το ποινικό του μητρώο.
Με αυτό τον τρόπο απεδείχθη ότι ο πατέρας δύο κοριτσιών 2 και 3 ετών είχε λάβει εντολή τον Ιούλιο του 2010 να εγκαταλείψει τις ΗΠΑ.
Το προσωπικό της βάσης τον συνέλαβε και τον παρέδωσε στην υπηρεσία της αστυνομίας που είναι αρμόδια για τη μετανάστευση (ICE), επιβεβαίωσε χθες Τετάρτη εκπρόσωπος του γραφείου της Νέας Υόρκης. Ο Βιγιαβισένσιο έχει τεθεί υπό κράτηση και αναμένει την απέλασή του, εξήγησε η ίδια.
Από τις αρχές του 2017, μετά την πιο σκληρή στάση που έχει υιοθετήσει η κυβέρνηση του Ντόναλντ Τραμπ απέναντι στην παράτυπη μετανάστευση, έχουν αυξηθεί οι έρευνες σε καταστήματα και εταιρείες σε αναζήτηση μεταναστών χωρίς χαρτιά.
Πρόσφατα οι υπηρεσίες μετανάστευσης υιοθέτησαν απόφαση η οποία επιτρέπει στους πράκτορές τους να συλλαμβάνουν παράτυπους μετανάστες ακόμη και στα δικαστήρια, τα οποία μέχρι πρότινος θεωρούνταν ότι βρίσκονται στο απυρόβλητο.
Η πολιτεία της Νέας Υόρκης πρόκειται στο άμεσο μέλλον να εξετάσει νομοσχέδιο που θα απαγορεύσει τις συλλήψεις σε δικαστήρια.
Σύμφωνα με τον Τζάστιν Μπράναν, εκπρόσωπο του δημοτικού συμβουλίου της πόλης της Νέας Υόρκης στην περιφέρεια του οποίου βρίσκεται η βάση Φορτ Χάμιλτον, η σύλληψη του Βιγιαβισένσιο αποτελεί ένδειξη της αλλαγής στάση του στρατού απέναντι στους παράτυπους μετανάστες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
