 |
|
|  Τετάρτη 6/6
Η ρωσική αεροπορική εταιρεία Αeroflot προσλαμβάνει πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας καθώς και ξένους πιλότους με μηνιαίο μισθό 9.000 ευρώ
Πηγή: εφημερίδα RBK
Η ρωσική αεροπορική εταιρεία Αeroflot αποφάσισε να καλύψει στις ελλείψεις σε πιλότους προσλαμβάνοντας και μετεκπαιδεύοντας πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας. Αυτό αναφέρει η σχετική προκήρυξη την οποία ανάρτησε στην ιστοσελίδα της η ρωσική εταιρεία. Στην ίδια ανακοίνωση αναφέρεται ότι η εταιρεία αναλαμβάνει την υποχρέωση να μετεκπαιδεύσει τους πιλότους σε αεροσκάφη Airbus А320, Boeing 737 και Sukhoi Superjet-100 (SSJ-100). Επιπλέον η Αeroflot προσλαμβάνει κυβερνήτες και συγκυβερνήτες αεροσκαφών της πολιτικής αεροπορίας που έχουν εργασθεί στη Ρωσία, καθώς και ξένους πιλότους που έχουν στο ενεργητικό τους τουλάχιστον 3.000 ώρες πτήσης. Ο μηνιαίος μισθός των κυβερνητών, όπως αναφέρει η ανακοίνωση της εταιρείας, θα φθάνει τις 650.000 ρούβλια (9.000 ευρώ)
Τα τελευταία δέκα χρόνια η ρωσική αεροπορική εταιρεία προσέλαβε περισσότερους από 200 πιλότους της πολεμικής αεροπορίας.
Η Αeroflot είναι από τις πρώτες ρωσικές αεροπορικές εταιρείες που ανακοίνωσε ότι αντιμετωπίζει έλλειψη πιλότων. Το περασμένο Ιούνιο ο διευθυντής της Aeroflot Βιτάλι Σαβέλεφ, είχε δηλώσει ότι «οι πιλότοι φεύγουν μαζικά για την Ασία και την Κίνα όπου οι μισθοί είναι μιάμιση ή δύο φορές μεγαλύτεροι απ' ό,τι στην Ρωσία. Ο ίδιος είχε επισημάνει ότι από τον όμιλο της Aeroflot (στον οποίο ανήκουν οι εταιρείες Αeroflot, Rossia, Pobeda και Aurora) έχουν φύγει περίπου 150 πιλότοι, περίπου 20 απολύθηκαν και περίπου 120 έφυγαν από την θυγατρική της Aeroflot, την Rossia
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ρωσικής Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, στη Ρωσία εργάζονται 12.000 πιλότοι, ενώ στο διάστημα 2016-2017 από τις ρωσικές αεροπορικές εταιρείες απολύθηκαν 200 πιλότοι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
