 |
|
|  Σάββατο 2/6
Τελεσίγραφο λόγω του ηφαιστείου στη Χαβάη: Φεύγετε ή συλλαμβάνεστε
Reuters, newsbeast.gr
Σε υποχρεωτική εκκένωση της περιοχής, που πλήττεται περισσότερο από τη δραστηριότητα του ηφαιστείου Κιλαουέα, στη Χαβάη, προχωρούν οι αρχές, καθώς το ηφαίστειο κλείνει τέσσερις εβδομάδες εκρήξεων και δεν δείχνει κανένα σημάδι υποχώρησης.
Ο δήμαρχος του Μεγάλου Νησιού, Χάρι Κιμ, χαρακτήρισε απαγορευμένη ζώνη την περιοχή Λεϊλάνι Εστέιτς επ’ αόριστον και έδωσε στους εναπομείναντες κατοίκους προθεσμία 24 ωρών για να την εγκαταλείψουν. Ε αντίθετη περίπτωση, θα βρεθούν αντιμέτωποι με σύλληψη.
Όπως εξηγεί το Reuters, η ζώνη υποχρεωτικής εκκένωσης είναι λίγο μεγαλύτερη από εκείνη στην οποία είχε εφαρμοστεί η εθελοντική.
Τουλάχιστον 2.000 πολίτες είχαν ήδη μετακινηθεί από την περιοχή Λεϊλάνι με την έναρξη της δραστηριότητας του ηφαιστείου, στις 3 Μαΐου.
Ο αριθμός αυτός πιστεύεται πως έφτασε τους 2.500 καθώς οι αρχές απομάκρυναν κατοίκους και από τη γειτονική περιοχή Καπόχο προληπτικά, επειδή ένα ποτάμι λάβας απείλησε να κόψει στα δύο οδό διαφυγής.
Τουλάχιστον 75 σπίτια στο Λεϊλάνι έχουν καταστραφεί, ενώ προβλήματα υπάρχουν και στην ηλεκτροδότηση και στις επικοινωνίες, καθώς η λάβα έχει καταστρέφει τα δίκτυα.
Εκτός από τη λάβα που εκτοξεύεται από τις ρωγμές στο έδαφος, απελευθερώνονται ταυτόχρονα και υψηλά επίπεδα τοξικού διοξειδίου του θείου, κάτι που αποτελεί διαρκή κίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Οι κάτοικοι αντιμετωπίζουν και αναπνευστικά προβλήματα και από την εκτόξευση ηφαιστειακής τέφρας.
Έναν μήνα μετά την έναρξη της δραστηριοποίησης του Κιλαουέα, οι γεωλόγοι λένε πως δεν έχουν ιδέα πόσο αυτή θα κρατήσει.
«Δεν υπάρχει κανένα σημάδι επιβράδυνσης ή εξομάλυνσης» δήλωσε γεωλόγος του Αμερικανικού Ινστιτούτου Γεωφυσικών Ερευνών σε συνέντευξη Τύπου.
Το νησί τέθηκε εκ νέου σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για ακόμα 60 ημέρες, προκειμένου να δημιουργηθούν προσωρινά καταφύγια και σχέδια ανακούφισης των κατοίκων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
