 |
|
|  Πέμπτη 10/5
Να «κλείσει πληγές» ,σκοπός της επίσκεψης τού βρετανού πρίγκηπα Καρόλου στην Ελλάδα,σύμφωνα με την Guardian
Πηγή: in.gr
Για επίθεση γοητείας με στόχο τη βελτίωση των διμερών σχέσεων, αλλά και τον τερματισμό μιας παλιάς βασιλικής δυσαρέσκειας, κάνει λόγο η εφημερίδα The Guardian αναφερόμενη στην επίσκεψη του πρίγκιπα της Ουαλίας Κάρολου στην Ελλάδα.
Ο πρίγκιπας Κάρολος πραγματοποιεί μια ιστορική επίσκεψη στην Ελλάδα και το Ηνωμένο Βασίλειο αναπτύσσει ένα από τα ισχυρότερα «στρατηγικά ατού» που διαθέτει για να βελτιώσει τις διμερείς σχέσεις εν μέσω των ολοένα και πιο δύσκολων διαπραγματεύσεων του Brexit, υπογραμμίζει η βρετανική εφημερίδα.
Η βασιλική επίθεση γοητείας με την άφιξη του πρίγκιπα και της δούκισσας της Κορνουάλης Καμίλα στην Αθήνα, έχει επίσημα στόχο την ενίσχυση των μακροχρόνιων ναυτιλιακών και στρατιωτικών δεσμών των δύο χωρών.
Ωστόσο ο πρίγκιπας έχει αναφέρει ότι η τριήμερη περιοδεία στην Ελλάδα θα μπορούσε να κλείσει μια πληγή που χρονολογείται δεκαετίες πίσω. Σε μια σπάνια δημόσια έκφραση των συναισθημάτων του για «την πολύ ιδιαίτερη χώρα» που είναι η γενέτειρα του πατέρα του, ο μελλοντικός βασιλιάς δήλωσε ότι αγαπάει από παλιά την Ελλάδα.
«Πέρα από οτιδήποτε άλλο, η Ελλάδα είναι στο αίμα μου και πάντα με γοήτευαν ο αρχαίος πολιτισμός και η ιστορία της», δήλωσε στην εφημερίδα «Καθημερινή», παραμονές της επίσκεψής του. «Είμαι πολύ τυχερός που έχω επισκεφθεί μερικά από τα πολλά όμορφα και μοναδικά μέρη της Ελλάδας».
Η Ελλάδα είναι από τις ελάχιστες χώρες και το μοναδικό κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που η βασίλισσα Ελισάβετ δεν έχει επισκεφθεί επίσημα. Ο σύζυγός της, δούκας του Εδιμβούργου Φίλιππος, γεννήθηκε στην Κέρκυρα και αναγκάσθηκε να φύγει από τη χώρα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1923, μαζί με τον πατέρα του, τον πρίγκιπα Ανδρέα, αποφεύγοντας παρά λίγο την καταδίκη σε θάνατο και την εκτέλεση. Οι σχέσεις επιδεινώθηκαν περαιτέρω όταν οι Έλληνες ψήφισαν σε δημοψήφισμα το 1974 υπέρ της κατάργησης της μοναρχίας ανατρέποντας τον βασιλιά Κωνσταντίνο.
«Ως διάδοχος του θρόνου, ο Κάρολος με την επίσκεψη αυτή θα μπορούσε να κατευνάσει την ένταση από την πλευρά μιας οικογένειας που εθίγη από την Ελλάδα η οποία εκθρόνισε έναν δικό της», δήλωσε ο καθηγητής Κέβιν Φίδερστόουν, επικεφαλής του Ελληνικού Παρατηρητηρίου στο London School of Economics. «Ο Κωνσταντίνος είναι ένας οικείος της βρετανικής βασιλικής οικογένειας, αλλά ακόμη κι αυτός έχει συμβιβαστεί με την πραγματικότητα», δήλωσε στην Guardian. «Τώρα πρέπει τα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ να κάνουν το ίδιο».
Η Guardian επισημαίνει πως η περιοδεία –μέρος της πενθήμερης επίσημης επίσκεψης στη Γαλλία και στην Ελλάδα, που πραγματοποιεί ο Κάρολος κατόπιν αιτήματος της βρετανικής κυβέρνησης– κλείνει μια παρένθεση 45 χρόνων από τότε που οι δύο χώρες αντάλλαξαν για τελευταία φορά επίσημες επισκέψεις.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
