 |
|
|  Tετάρτη 2/5
Τουλάχιστον επτά νεκροί από επίθεση καμικάζι στο κτίριο της Λιβυκής Εκλογικής Επιτροπής στην Τρίπολη
AFP-Reuters
Μια ομάδα μαχητών, η οποία περιλάμβανε τουλάχιστον δύο καμικάζι βομβιστές, εισέβαλε σήμερα στην έδρα της Λιβυκής Εκλογικής Επιτροπής στην Τρίπολη, σκοτώνοντας τουλάχιστον επτά ανθρώπους και βάζοντας φωτιά στο κτίριο, δήλωσε εκπρόσωπος.
Δυνάμεις ασφαλείας έδωσαν μάχη με τους επιτιθέμενους για τον έλεγχο του κτιρίου, δήλωσε ο εκπρόσωπος Χάλεντ Όμαρ. Στα θύματα περιλαμβάνονται τρεις εργαζόμενοι της επιτροπής και τέσσερα μέλη των τοπικών δυνάμεων ασφαλείας, πρόσθεσε.
«Είδα ο ίδιος δύο καμικάζι βομβιστές ... φώναζαν Αλλάχου Άκμπαρ (Ο Θεός είναι ο πιο μεγάλος)», δήλωσε προσθέτοντας ότι είδε στο έδαφος ανθρώπινα μέλη που ανήκαν στους βομβιστές.
«Ένας καμικάζι βομβιστής ανατινάχθηκε μέσα στην επιτροπή και οι άλλοι έβαλαν φωτιά σ' ένα τμήμα του κτιρίου».
«Εμείς (το προσωπικό) βρισκόμαστε τώρα έξω από το κτίριο ενώ οι άνθρωποι της ασφάλειας αντιμετωπίζουν το επεισόδιο».
Φωτογραφίες σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης δείχνουν πυκνό μαύρο καπνό να υψώνεται από τα γραφεία της Λιβυκής Εκλογικής Επιτροπής, που βρίσκονται στη συνοικία Γουτ αλ-Σάαλ, δυτικά του κέντρου της Τρίπολης.
Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει ανάληψη ευθύνης για την επίθεση.
Η εκλογική επιτροπή ενέγραφε στους καταλόγους της ψηφοφόρους ενόψει των νέων εκλογών που ο ΟΗΕ ελπίζει ότι θα μπορέσουν να διεξαχθούν στη Λιβύη πριν από το τέλος του χρόνου.
Χάος επικρατεί στη χώρα μετά τον εμφύλιο πόλεμο του 2011 που είχε αποτέλεσμα την ανατροπή του Μουάμαρ Καντάφι από αντάρτες μαχητές που υποστηρίζονταν από αεροπορικές επιδρομές του ΝΑΤΟ.
Δύο αρχές διεκδικούν την εξουσία στη Λιβύη: από τη μια πλευρά η κυβέρνηση εθνικής ενότητας, που αναγνωρίζεται από τη διεθνή κοινότητα και έχει την έδρα της στην Τρίπολη, από την άλλη, μια αρχή που ασκεί την εξουσία της στην ανατολική Λιβύη, με την υποστήριξη του ισχυρού και αμφιλεγόμενου στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
