 |
|
|  Τρίτη 24/4
Απίστευτο περιστατικό στις ΗΠΑ
Η αστυνομία χρησιμοποίησε το δάκτυλο ενός... νεκρού για να ξεκλειδώσει το κινητό του!!
πηγή BBC
H αστυνομία στη Φλόριντα των ΗΠΑ δέχτηκε επικρίσεις επειδή φέρεται ότι εισέβαλε σε ένα γραφείο τελετών σε μια προσπάθεια να ξεκλειδώσει το κινητό τηλέφωνο ενός νεκρού χρησιμοποιώντας... το δάκτυλό του, όπως μετέδωσε το BBC.
Ο 30χρονος Λίνους Φίλιπ σκοτώθηκε στις 23 Μαρτίου στο Λάργκο στην προσπάθειά του να ξεφύγει από την αστυνομία σε ένα βενζινάδικο.
Όταν παραδόθηκε η σορός του στο γραφείο τελετών Sylvan Abbey, όπως εξήγησε η οικογένειά του, δύο αστυνομικοί επιχείρησαν να χρησιμοποιήσουν το δάκτυλό του για να ξεκλειδώσουν το smart phone του.
"Είναι φρικτό", είπε η σύντροφός του Βικτόρια Άρμστρονγκ.
"Δηλαδή τους επιτρέπεται να βγάλουν έναν νεκρό από τον θάλαμο ψύξης και να χρησιμοποιήσουν το δάκτυλό του για να ξεκλειδώσουν το τηλέφωνό του", πρόσθεσε η ίδια οργισμένη στο ABC Action News.
Η αστυνομία του Λάργκο δήλωσε ότι στην προσπάθειά του να διαφύγει, ο Φίλιπ χρησιμοποίησε το αυτοκίνητό του ως φονικό όπλο -- σέρνοντας έναν αστυνομικό, ο οποίος είχε επιχειρήσει να επιβιβαστεί σε αυτό.
Σύμφωνα με το Forbes, η αστυνομία χρησιμοποιεί συχνά τα δακτυλικά αποτυπώματα θυμάτων από υπερβολική δόση στον σαρωτή για την αναγνώριση δακτυλικού αποτυπώματος --μια εφαρμογή στα iPhones-- που βοηθάει στην αναζήτηση πληροφοριών οι οποίες σχετίζονται με εμπόρους ναρκωτικών. Συχνά μάλιστα αυτός ο τρόπος αναζήτησης είναι επιτυχημένος.
Όχι πάντα όμως. Τον Νοέμβριο του 2016, ο Αμπντούλ Ραζάκ Αλί Αρτάν έπεσε με το αυτοκίνητό του πάνω σε πεζούς στο πανεπιστήμιο Ohio State και έπειτα τους επιτέθηκε με μαχαίρι. Τραυμάτισε 11 ανθρώπους προτού πέσει νεκρός από τις σφαίρες αστυνομικών.
Πάνω του βρέθηκε ένα ξεκλείδωτο iPhone, αλλά έπειτα από ώρες καθώς η αστυνομία αναζητούσε πρόσβαση στο τηλέφωνό του, το iPhone μπήκε σε sleep mode και όταν επανήλθε ζητούσε κωδικό πρόσβασης. Οι αστυνομικοί πίεσαν το δάκτυλο του Αρτάν στο smartphone, αλλά αυτό δεν ξεκλείδωσε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
