 |
|
|  Σάββατο 21/4
Τα πλήγματα της Δύσης στη Συρία δεν είναι νόμιμα, σύμφωνα με εμπειρογνώμονες της Γερμανικής Βουλής
AFP
Τα πλήγματα των δυτικών χωρών στη Συρία αντιτίθενται στο διεθνές δίκαιο, εκτιμούν οι νομικοί σύμβουλοι του γερμανικού κοινοβουλίου, με μια γνωμάτευσή τους που δόθηκε στη δημοσιότητα.
"Η χρήση στρατιωτικής βίας εναντίον ενός κράτους, προκειμένου να τιμωρηθεί για την παραβίαση, από το κράτος αυτό, μιας διεθνούς σύμβασης, συνιστά παραβίαση της απαγόρευσης προσφυγής στη βία που προβλέπεται από το διεθνές δίκαιο", αναφέρουν οι νομικοί της Μπούντεσταγκ απαντώντας σε ένα ερώτημα που έθεσε το κόμμα Die Linke της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Η άποψη αυτή βασίζεται μεταξύ άλλων σε μια διακήρυξη της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ που χρονολογείται από το 1970 και στην οποία υπογραμμίζεται ότι οι χώρες έχουν καθήκον "να απέχουν, στις διεθνείς σχέσεις τους" από τον εξαναγκασμό μέσω στρατιωτικών μέτρων. Υπενθυμίζουν επίσης ότι στο παρελθόν το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών έχει απορρίψει τα ένοπλα αντίποινα, χαρακτηρίζοντάς τα "ασύμβατα με τους στόχους και τις αρχές" του ΟΗΕ.
Η αιτιολογία που προέβαλε η Βρετανία, η οποία συμμετείχε στα πυραυλικά πλήγματα μαζί με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία "δεν είναι πειστική", τονίζεται επίσης στην αναφορά αυτή, ένα αντίγραφο της οποίας ήρθε σε γνώση του Γαλλικού Πρακτορείου.
Το Λονδίνο εκτιμούσε ότι το διεθνές δίκαιο επιτρέπει κατ' εξαίρεση μια πράξη αντιποίνων προκειμένου να εμποδιστεί μια μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση και θεωρούσε ότι οι όροι αυτοί πληρούνταν μετά τη χρήση χημικών όπλων από τις ένοπλες δυνάμεις του συριακού καθεστώτος. Οι Γερμανοί εμπειρογνώμονες ωστόσο αναρωτιούνται "αν οι στρατιωτικές επιθέσεις είναι πραγματικά το κατάλληλο μέσο για να εμποδιστούν περαιτέρω δεινά" στη Συρία.
Από τον πόλεμο στη Συρία, που ξεκίνησε το 2011, έχουν σκοτωθεί περισσότεροι από 350.000 άνθρωποι ενώ εκατομμύρια είναι οι εκτοπισμένοι και οι πρόσφυγες. Στις 14 Απριλίου, ΗΠΑ, Γαλλία και Βρετανία βομβάρδισαν τρεις εγκαταστάσεις που φέρονται ότι συνδέονται με το πρόγραμμα χημικών όπλων της Συρίας, σε αντίποινα για την επίθεση που έγινε στις 7 Απριλίου στην Ντούμα, κοντά στη Δαμασκό, όπου σκοτώθηκαν τουλάχιστον 40 άνθρωποι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
