 |
|
|  Τρίτη 3/4
4 χριστιανοί σκοτώθηκαν στο Πακιστάν σε επίθεση την ευθύνη για την οποία ανέλαβε το ΙΚ
AFP
Τέσσερις χριστιανοί έπεσαν νεκροί τη Δευτέρα από τις σφαίρες αγνώστων στην Κουέτα, στο νοτιοδυτικό Πακιστάν, γνωστοποίησε η αστυνομία, σε μια επίθεση την ευθύνη για την οποία ανέλαβε το Ισλαμικό Κράτος.
Η επίθεση διαπράχθηκε σε συνοικία όπου κατοικούν κυρίως χριστιανοί στην πρωτεύουσα της επαρχίας Μπαλουτσιστάν.
«Τρία μέλη μιας οικογένειας, συμπεριλαμβανομένης μιας γυναίκας, σκοτώθηκαν όταν το ρίκσο στο οποίο επέβαιναν (...) δέχθηκε επίθεση», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο επικεφαλής της αστυνομίας στην επαρχία, ο Μοάζαμ Τζα Ανσάρι. «Ο οδηγός του ρίκσο, ο οποίος ήταν επίσης χριστιανός, συγκαταλέγεται στα θύματα», συμπλήρωσε.
«Τα πρώτα στοιχεία της έρευνας υποδεικνύουν ότι τα θύματα στοχοθετήθηκαν εξαιτίας του θρησκεύματός τους», διευκρίνισε ο Ανσάρι.
Ένα παιδί επίσης τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια της επίθεσης και εισήχθη σε νοσοκομείο, αλλά η ζωή του εκτιμάται πως δεν διατρέχει κίνδυνο.
Ο βραχίονας του ΙΚ στο Αφγανιστάν και στο Πακιστάν ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση, σύμφωνα με τη SITE, μια οργάνωση που ειδικεύεται στην παρακολούθηση των τζιχαντιστικών ιστοτόπων.
Εξτρεμιστές εξαπολύουν συχνά επιθέσεις εναντίον χριστιανών και των μελών άλλων θρησκευτικών μειονοτήτων στο Μπαλουτσιστάν, ιδίως των σιιτών.
Τον Δεκέμβριο δύο καμικάζι ανατινάχθηκαν μέσα σε εκκλησία στην Κουέτα με αποτέλεσμα εννιά άνθρωποι να σκοτωθούν και άλλοι περίπου δέκα να τραυματιστούν.
Οι χριστιανοί δεν ξεπερνούν το 2% του πληθυσμού των 200 εκατομμυρίων Πακιστανών, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων είναι μουσουλμάνοι, και καταγγέλλουν συχνά ότι υφίστανται διακρίσεις και βία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
