 |
|
|  Tετάρτη 21/3
Νέοι της Ευρώπης και θρησκευτική πίστη
Η πλειονότητα των νέων σε 12 από 22 χώρες της Ευρώπης δεν πιστεύουν σε κάποια θρησκεία- Περισσότερο θρησκευόμενη η Πολωνία, λιγότερο η Τσεχία
AFP-Reuters
Η πλειονότητα των νέων σε 12 από 22 χώρες της Ευρώπης (η Ελλάδα και η Ιταλία δεν συμμετείχαν στην έρευνα) δεν πιστεύουν σε κάποια θρησκεία, όπως προκύπτει από έκθεση που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα και έγινε σε συνεργασία του πανεπιστημίου του Λονδίνου St Mary’s και του Institut catholique de Paris.
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε μεταξύ νέων ηλικίας από 16 ως 29 ετών και διαπίστωσε ότι η λιγότερο θρήσκα χώρα στην Ευρώπη είναι η Δημοκρατία της Τσεχίας με το 91% των ερωτηθέντων σε αυτή την ηλικιακή ομάδα να απαντούν ότι δεν πιστεύουν σε καμία θρησκεία.
Ποσοστό 70-80% των νέων στην Εσθονία, τη Σουηδία και την Ολλανδία επίσης αυτοχαρακτηρίζονται ως μη θρησκευόμενοι.
Η πιο θρησκευόμενη χώρα από τις 22 που συμμετείχαν στην έρευνα είναι η Πολωνία, όπου το 17% των νεαρών ενηλίκων αυτοχαρακτηρίζεται μη θρησκευόμενο και ακολουθεί η Λιθουανία με 25%. Στη Βρετανία μόνο το 7% των νεαρών ενηλίκων δηλώνουν αγγλικανοί, λιγότεροι από το 10% που δηλώνουν καθολικοί. Νεαροί μουσουλμάνοι -- στο 6%-- τείνουν να ξεπεράσουν αριθμητικά εκείνους που θεωρούν τους εαυτούς τους αναπόσπαστο κομμάτι της Εκκλησίας της Αγγλίας, η οποία είναι η επίσημα καθιερωμένη χριστιανική Εκκλησία της Αγγλίας.
Τα στοιχεία αυτά δημοσιεύονται σε μια έκθεση με τίτλο "Οι Νεαροί Ενήλικες της Ευρώπης και η Θρησκεία" του Στίβεν Μπάλιβαντ, ενός καθηγητή Θεολογίας και Κοινωνιολογίας της Θρησκείας στο πανεπιστήμιο St Mary’s.
Η θρησκεία φαίνεται ότι τείνει να "εκλείψει", είπε ο Μπάλιβαντ. "Με κάποιες αξιοσημείωτες εξαιρέσεις οι νεαροί ενήλικες όλο και περισσότερο δεν ταυτίζονται με κάποια θρησκεία ούτε ασκούν το θρησκευτικό τους δικαίωμα.
Η τάση αυτή, κατά τον ίδιο, αναμένεται να γιγαντωθεί. "Ο χριστιανισμός ως απουσία εναλλακτικής, ως νόρμα, έχει χαθεί πιθανόν για πάντα ή τουλάχιστον για τα επόμενα 100 χρόνια".
Αλλά υπάρχουν σημαντικές αποκλίσεις, σύμφωνα με τον ίδιο. "Χώρες που είναι όμορες με παρόμοιο πολιτιστικό υπόβαθρο και ιστορία έχουν εντελώς διαφορετικό θρησκευτικό προφίλ".
Οι δύο πιο θρησκευόμενες χώρες --η Πολωνία και η Λιθουανία-- και οι δύο λιγότερο --η Τσεχία και η Εσθονία-- είναι πρώην κομμουνιστικές.
Σε ό,τι αφορά την άσκηση του θρησκευτικού δικαιώματος, μόνο στην Πολωνία, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία ποσοστό μεγαλύτερο του 10% των νεαρών ενηλίκων απάντησαν ότι πηγαίνουν στην εκκλησία τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα.
Στην Τσεχία το 70% απάντησαν ότι δεν έχουν πάει ποτέ στην εκκλησία ή σε κάποιον άλλο θρησκευτικό χώρο λατρείας και το 80% απάντησε ότι δεν προσεύχεται ποτέ. Στη Βρετανία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ισπανία και την Ολλανδία ποσοστό από 56% ως 60% απάντησε ότι δεν πηγαίνει ποτέ στην εκκλησία και το 63%-66% απάντησε ότι δεν προσεύχεται ποτέ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
