 |
|
|  Παρασκευή 9/3
Δικαστήριο τής Τουρκίας καταδίκασε σε πολυετείς ποινές 25 δημοσιογράφους που κατηγορούνταν για συμμετοχή στην απόπειρα πραξικοπήματος
AFP
Σε ποινές κάθειρξης μέχρι και 7,5 ετών καταδικάστηκαν από τουρκικό δικαστήριο 25 δημοσιογράφοι οι οποίοι κατηγορούνταν για συμμετοχή στο αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 2016.
Σύμφωνα με το πρακτορείο Dogan, οι περισσότεροι από τους καταδικασθέντες συνεργάζονταν με μέσα ενημέρωσης προσκείμενα στο κίνημα του ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν ο οποίος κατηγορείται από την Άγκυρα ότι ενορχήστρωσε την απόπειρα πραξικοπήματος. Όλοι τους όμως αρνούνταν κατηγορηματικά κάθε εμπλοκή τους στην υπόθεση αυτή.
Μεταξύ των κατηγορουμένων ήταν ο τραγουδιστής και δημοσιογράφος Ατίλα Τας που καταδικάστηκε σε φυλάκιση άνω των τριών ετών και ο δημοσιογράφος Μουράτ Ακσόι που καταδικάστηκε σε φυλάκιση δύο ετών. Και οι δύο θα αφεθούν ελεύθεροι μέχρι την εκδίκαση της έφεσής τους. Αντιμετώπιζαν την κατηγορία ότι "βοήθησαν μια τρομοκρατική οργάνωση χωρίς να είναι μέλη της".
Ο Τας και ο Ακσόι είχαν αφεθεί ελεύθεροι υπό όρους τον περασμένο Οκτώβριο, αφού παρέμειναν επί 400 ημέρες στη φυλακή.
"Είναι μια απόφαση της δικαιοσύνης, την σεβόμαστε" είπε ο Τας σήμερα όταν ο δικαστής ανακοίνωσε την ετυμηγορία του, σύμφωνα με ένα βίντεο που αναρτήθηκε στον ιστότοπο της εφημερίδας Cumhuriyet. "Αν είναι έγκλημα να είσαι στην αντιπολίτευση σε μια χώρα, τότε είμαι ένοχος", πρόσθεσε.
"Η δικαστική διαδικασία δεν τελείωσε. Πιστεύω ότι στο τέλος θα αθωωθώ. Το μόνο που έκανα ήταν να γράφω και να σχολιάζω" ήταν εξάλλου το μήνυμα που ανάρτησε στο Twitter ο Ακσόι.
Οι 13 από τους κατηγορουμένους, μεταξύ των οποίων και η πρώην αρχισυντάκτρια της εφημερίδας Zaman Χανίμ Μπούσρα Εντάλ, καταδικάστηκαν σε κάθειρξη 6 ετών και 3 μηνών για "συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση" και οι υπόλοιποι 10 σε κάθειρξη επτάμισι ετών για την ίδια κατηγορία.
Ένας από τους κατηγορούμενους αθωώθηκε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
