 |
|
|  Δευτέρα 26/2
Ο αειθαλής Μπερλουσκόνι, «ο πραγματικός πυλώνας της Ιταλίας» για τους οπαδούς του
AFP
Τον θεωρούσαμε κουρασμένο από τις πολιτικές ή δικαστικές μάχες, απαξιωμένο από τις γκάφες του, καταβεβλημένο από τα προβλήματα υγείας, αλλά οι υποστηρικτές του Σίλβιο Μπερλουσκόνι συνεχίζουν να βλέπουν στο πρόσωπό του έναν αποφασιστικό ηγέτη , πραγματικό πυλώνα της Ιταλίας.
Στα 81 του χρόνια, ο βετεράνος της ιταλικής πολιτικής ζωής έδειξε για μία ακόμη φορά με τη σημερινή του εμφάνιση στο Μιλάνο ότι συνεχίζει να είναι υπολογίσιμη δύναμη.
Ορθιος, χωρίς να κάνει παύση, χωρίς να πιεί μια γουλιά νερό, απηύθυνε ομιλία διάρκειας δύο ωρών μπροστά στους υποστηρικτές του και σε ατμόσφαιρα ενθουσιασμού σε θέατρο που του ανήκει.
Περνώντας από το ένα θέμα του εκλογικού του προγράμματος στο άλλο - από την φορολογική μεταρρύθμιση μέχρι την αύξηση των συντάξεων- εναλλάσσοντας επιθέσεις κατά των πολιτικών του αντιπάλων, κυρίως κατά του Κινήματος των Πέντε αστέρων, ο Σίλβιο, μαυρισμένος όπως πάντα, διάνθιζε την ομιλία του με αστεία που ανταμείβονταν με τα γέλια του ακροατηρίου του που τον καταχειροκροτούσε.
«Ποιος θα μπορούσε να κάνει αυτό που έκανε; Ετσι όρθιος, χωρίς ένα ποτήρι νερό; Ούτε ένας νέος 20 ετών. Είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος», λέει με ενθουσιασμό η Ελγκα Μοράτι, συνταξιούχος νοσηλεύτρια 70 ετών.
«Είναι ο πραγματικός πυλώνας της Ιταλίας. Είναι ένας άνθρωπος ευλογημένος από τους Θεούς. Είναι σημαντικός για την Ιταλία μας διότι βουλιάζει στη σαπίλα. Μόνο αυτός μπορεί να την σώσει», λέει.
Εάν τα στηρίγματα του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, σύμφωνα με δημοσκόπηση Ipsos, βρίσκονται κυρίως ανάμεσα στους συνταξιούχους, τις νοικοκυρές και τους άνεργους, οι νέοι δεν απουσίαζαν σήμερα από το θέατρο στο Μιλάνο.
Ο Σίλβιο υπερβολικά γέρος; Μα καθόλου! «Μέσα του είναι αληθινά νέος. Η προεκλογική εκστρατεία το αποδεικνύει: είναι καθημερινά παρών στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο», λέει ο Τζουζέπε Πόρτα, 20χρονος φοιτητής, που θεωρεί ότι οι Ιταλοί και η Δημοκρατία τον καλούν. Για τον Σιμόνε ντε Τζόρτζιο, 20 ετών επίσης, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι είναι «ένας φάρος, ένα ζωντανό παράδειγμα».
«Σε όλους τους τομείς όπου δραστηριοποιήθηκε, έδειξε πάντα ότι ήταν και ο πρώτος: στις επιχειρήσεις, στην τηλεόραση, στο ποδόσφαιρο, στην πολιτική...Είναι φαινόμενο», λέει ο νεαρός επαινώντας την «τεράστια ενέργειά» του.
Τι κι αν ο ηγέτης της Forza Italia είχε σειρά δικαστικών περιπετειών και μία καταδίκη για φορολογική απάτη το 2013, που του κόστισε το δικαίωμα του εκλέγεσθαι; Δεν είναι παρά η συνέπεια μίας «πολιτικοποιημένης δικαιοσύνης», σύμφωνα με τους υποστηρικτές του.
«Στην Ιταλία, μέρος της δικαστικής εξουσίας ασκεί ενεργά πολιτική. Οι δικαστές τον καταδίωξαν...διότι κέρδιζε πάντα τις εκλογές», πιστεύει ο Σιμόνε Τζόρτζιο.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
