 |
|
|  Πέμπτη 15/2
Στο σφυρί η τεράστια συλλογή προσωπικών αντικειμένων της Λάιζα Μινέλι- Μεταξύ άλλων, το διάσημο κοστούμι που φόρεσε στο Cabaret
Reuters
Το διάσημο κοστούμι που φορούσε η Λάιζα Μινέλι στο μιούζικαλ "Cabaret" βρίσκεται μεταξύ των 1.000 και πλέον προσωπικών αντικειμένων τα οποία θα βγουν στο σφυρί και ανήκουν στην τραγουδίστρια, τη μητέρα της Τζούντι Γκάρλαντ και τον πατέρα της και σκηνοθέτη Βινσέντε Μινέλι.
Ο οίκος δημοπρασιών της Καλιφόρνιας Profiles in History ανακοίνωσε σήμερα ότι η δημοπρασία με τίτλο "Love, Liza" (Με αγάπη, Λίζα), η οποία αναμένεται να διεξαχθεί τον προσεχή Μάιο και είναι η πρώτη με αντικείμενα από την τεράστια προσωπική συλλογή της Μινέλι, θα περιλαμβάνει επίσης τη Rolls Royce Silver Shadow της, χρονολογίας του 1971, όπως και το αντίγραφο του σεναρίου της ταινίας Καμπαρέ, όπου η διάσημη πρωταγωνίστρια είχε γράψει τις δικές της σημειώσεις.
Το μιούζικαλ του 1972 χάρισε στη Μινέλι το Όσκαρ α΄ γυναικείου ρόλου για το ρόλο της τραγουδίστριας των νάιτ κλαμπ του Βερολίνου Σάλι Μπόουλς και στάθηκε αιτία να εκτοξευτεί στα ύψη η καριέρα της.
Ηλικίας σήμερα 71 ετών, η Αμερικανίδα ηθοποιός δήλωσε ότι αποφάσισε να βγάλει στο σφυρί τα προσωπικά της αντικείμενα προκειμένου να μοιραστεί τη ζωή και την καριέρα της με τους θαυμαστές της.
«Κατά τη διάρκεια της μακράς μου καριέρας συνέλεξα θαυμάσια αντικείμενα και ενθύμια και τώρα έφθασα σε ένα σημείο στη ζωή μου όπου θέλω να την απλοποιήσω και να την μοιραστώ με τους θαυμαστές μου οι οποίοι βρίσκονταν πάντα στο πλευρό μου» υπογράμμισε η Μινέλι σε μια ανακοίνωση που εξέδωσε.
Η δημοπρασία, διάρκειας δύο ημερών, θα γίνει στο Καλαμπάσας, κοντά στο Λος Άντζελες. Η ακριβής ημερομηνία θα ανακοινωθεί στα τέλη Μαΐου, ενώ θα προηγηθεί μια έκθεση με αντικείμενα της συλλογής στο Πέιλι Σέντερ στο Μπέβερλι Χιλς από την 4η-29η Απριλίου, σύμφωνα με τον οίκο δημοπρασιών.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
