 |
|
|  Tετάρτη 17/1
Ποδόσφαιρο
Ο Ροναλντίνιο ανακοίνωσε τους...τίτλους τέλους
AFP-Reuters
Ενας από τους πιο θεαματικούς ποδοσφαιριστές στην Ιστορία, ο Βραζιλιάνος πρώην μέσος της Μπαρτσελόνα, Ροναλντίνιο, ο οποίος κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο, το Champions League, το Copa Libertadores και τον τίτλο του καλύτερου παίκτη στον κόσμο, αποχωρεί από την ενεργό δράση, όπως ανέφερε ο αδελφός του και μάνατζέρ του, Ασίς.
Ο Ρονάλντιντο δεν έχει παίξει από το 2015 αλλά απέφυγε να σταματήσει οριστικά την καριέρα του μέχρι σήμερα.
«Σταμάτησε, τελείωσε», δήλωσε ο Aσίς στην εφημερίδα Rio de Janeiro «O Globo». «Θα κάνουμε κάτι αρκετά μεγάλο, κάτι όμορφο, μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο στη Ρωσία, πιθανώς τον Αύγουστο».
Οι εκδηλώσεις, κατά πάσα πιθανότητα αποχαιρετιστήριοι αγώνες, θα γίνουν στη Βραζιλία, την Ευρώπη και την Ασία και θα μπορούσαν να συμπεριλάβουν έναν αγώνα με την εθνική ομάδα, ανέφερε ο Άσις.
Ο Ροναλντίνιο, ο οποίος θα γίνει 38 ετών τον Μάρτιο, άρχισε την καριέρα του στη Γκρέμιο και έπαιξε για άλλες επτά ομάδες: Μπαρτσελόνα, Παρί Σεν Ζερμέν, Μίλαν, Κερετάρο, Φλαμένγκo, Ατλέτικο Μινέιρο και Φλουμινένσε.
Ηταν στην Μπαρτσελόνα μεταξύ 2003 και 2008 όπου πέρασε τα χρόνια δόξας του, κάνοντας μερικές από τις κορυφαίες εμφανίσεις τόσο εκείνος όσο και οι Καταλανοί, με ίσως πιο αξιοσημείωτη μια νίκη 3-0 επί της Ρεάλ Μαδρίτης στο Bernabeu το 2005.
Βοήθησε τους Καταλανούς στο Champions League το 2006, τη La Liga το 2005 και το 2006 και κέρδισε την Χρυσή Μπάλα το 2005. Ο Ροναλντίνιο έφυγε για τη Μίλαν το 2008 και κέρδισε το scudetto εκεί το 2011, προτού γυρίσει πίσω στη Βραζιλία για να πάρει με την Ατλέτικο Μινέιρο τον πρώτο τίτλο του Copa Libertadores το 2013.
Έπαιξε 101 φορές για τη Βραζιλία, σημειώνοντας 35 γκολ, συμπεριλαμβανομένου ενός φάουλ από 36 μέτρα με αντίπαλο την Αγγλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
