 |
|
|  Πέμπτη 11/1
Η κυβέρνηση τής Αυστρίας αρνήθηκε να δεχτεί έναν μαχητή του ΙΚ που χρειαζόταν να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση
AFP
Το υπουργείο Εσωτερικών της Αυστρίας επιβεβαίωσε ότι αρνήθηκε να δεχτεί στη χώρα έναν Γεωργιανό, που φέρεται ως μαχητής του Ισλαμικού Κράτους και ο οποίος χρειαζόταν να υποβληθεί κατεπειγόντως σε χειρουργική επέμβαση, επικαλούμενο "σημαντικούς κινδύνους" για την ασφάλεια της χώρας.
Ο Τεμιρλάν Μ., 19 ετών, που θεωρείται συνεργάτης του Τσετσένου Αχμέντ Τσατάγιεφ, του εγκέφαλου της επίθεσης στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης το 2016, τραυματίστηκε από σφαίρα στο κεφάλι στις 26 Δεκεμβρίου, σε μια επιχείρηση των ειδικών δυνάμεων στη βόρεια Γεωργία, σύμφωνα με την εφημερίδα Kronen Zeitung.
Οι γεωργιανές αρχές επικοινώνησαν με τις αντίστοιχες της Αυστρίας και ζήτησαν να μεταφερθεί ο νεαρός άνδρας, ο οποίος στο μεταξύ είχε πέσει σε κώμα, σε νοσοκομείο της Βιέννης για να χειρουργηθεί. Όμως, η αυστριακή κυβέρνηση αρνήθηκε αυτό το αίτημα, όπως είπε ένας εκπρόσωπος του υπουργείου επιβεβαιώνοντας το δημοσίευμα.
Η άφιξη του Τεμιρλάν Μ. στη Βιέννη θα συνεπαγόταν "σημαντικούς κινδύνους για την εσωτερική ασφάλεια" της Αυστρίας, υπογράμμισε το υπουργείο, κάνοντας λόγο για ενδεχόμενη απόπειρα απελευθέρωσής του ή για κάποιον εκβιασμό, προκειμένου να τον αφήσουν ελεύθερο οι αρχές.
Ο Τσατάγιεφ, που σκοτώθηκε τον Νοέμβριο από Γεωργιανούς αστυνομικούς στην Τιφλίδα, έζησε στη Βιέννη από το 2003 μέχρι το 2011. Τότε έφυγε για να πολεμήσει στο πλευρό των τζιχαντιστών στη Συρία. Θεωρείται ως ο εγκέφαλος της επίθεσης στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, τον Ιούνιο του 2016, όπου σκοτώθηκαν 46 άνθρωποι.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
