 |
|
|  Tετάρτη 10/1
Δεκάδες μετανάστες αγνοούνται στη Μεσόγειο μετά το ναυάγιο ενός φουσκωτού
AFP-Reuters
Από 90 ως 100 μετανάστες αγνοούνται στη Μεσόγειο μετά το ναυάγιο στα ανοικτά της Λιβύης της βάρκας στην οποία είχαν επιβιβαστεί στην προσπάθειά τους να φθάσουν στην Ευρώπη, όπως ανακοίνωσε την Τρίτη το λιβυκό Πολεμικό Ναυτικό, διευκρινίζοντας ότι ο αριθμός αυτός βασίζεται στις αφηγήσεις των ανθρώπων που επέζησαν. Στη φουσκωτή βάρκα είχαν επιβιβαστεί πάνω από εκατό άνθρωποι αλλά μόλις οι 17 από αυτούς, ανάμεσά τους αρκετές γυναίκες, κατέστη δυνατό να διασωθούν, είπε ο ναύαρχος Αγιούμπ Κάσεμ, εκπρόσωπος του λιβυκού Πολεμικού Ναυτικού. Οι ναυαγοί κρατιούνταν για ώρες από τα απομεινάρια της βάρκας ως την έλευση των σκαφών που τους διέσωσαν. Το ναυάγιο έγινε στα ανοικτά της πόλης Αλ Χομς, περίπου 100 χιλιόμετρα ανατολικά της λιβυκής πρωτεύουσας, διευκρίνισε ο Κάσεμ. Το λιβυκό ΠΝ ανέφερε ακόμη πως διέσωσε άλλους 267 μετανάστες από διάφορα κράτη της Αφρικής που είχαν επιβιβαστεί σε δύο πλεούμενα που διέτρεχαν κίνδυνο να βυθιστούν στα ανοικτά της πόλης Ζαουίγια, περίπου 50 χιλιόμετρα δυτικά της Τρίπολης.
Πολλές γυναίκες καθώς και 17 παιδιά είναι ανάμεσα στους μετανάστες που διασώθηκαν, ανέφερε ο Κάσεμ, τονίζοντας ότι η έλλειψη μέσων και η κακοκαιρία δυσχέραναν πολύ τις επιχειρήσεις διάσωσης. Το Σαββατοκύριακο, τουλάχιστον δέκα μετανάστες έχασαν τη ζωή τους ενώ άλλοι περίπου 50-ανάμεσά τους μικρά παιδιά-κηρύχθηκαν αγνοούμενοι στα ανοικτά της Λιβύης, σύμφωνα με έναν απολογισμό που έδωσαν διεθνείς οργανισμοί, στελέχη των οποίων μίλησαν με τους επιζήσαντες. Το 2017, οι νεκροί και οι αγνοούμενοι μεταξύ των μεταναστών που προσπάθησαν να φθάσουν στην Ευρώπη διά θαλάσσης ήταν τουλάχιστον 3.116, εκ των οποίων 2.833 στα ανοικτά της Λιβύης, σύμφωνα με μια καταμέτρηση του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΔΟΜ).
Οι προσπάθειες μεταναστών να κάνουν το επικίνδυνο αυτό ταξίδι μειώθηκαν σημαντικά από το καλοκαίρι, μετά την κλιμάκωση των προσπαθειών της Ιταλίας για να εμποδίζονται οι αποπλεύσεις πλεούμενων με μετανάστες και τη σύναψη συμφωνιών με τις λιβυκές αρχές και με παραστρατιωτικές οργανώσεις.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
