 |
|
|  Παρασκευή 29/12
Συνελήφθη με...καθυστέρηση ένας 82χρονος μαφιόζος τής Νέας Υόρκης
AFP
Ο νεοϋορκέζος μαφιόζος Βίνσεντ Ασάρο, 82 ετών, που είχε κατηγορηθεί για φόνο και ότι ενεχόταν στη διαβόητη ληστεία του θησαυροφυλακίου της γερμανικής αεροπορικής εταιρείας Lufthansa το 1978, κατάφερνε πάντα να ξεγλιστράει από τα δίχτυα της δικαιοσύνης· ώσπου καταδικάστηκε την Πέμπτη για μια πράξη οργής κι αντεκδίκησης α λα Κόζα Νόστρα.
Γιος και εγγονός μαφιόζων, ο γκριζομάλλης άνδρας με τα μαλλιά πάντα άψογα χτενισμένα προς τα πίσω είναι ένας από τους τελευταίους επιζώντες μιας εποχής που έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί, όταν η ιταλοαμερικάνικη μαφία βασίλευε στον υπόκοσμο του οργανωμένου εγκλήματος στη Νέα Υόρκη.
Μεγαλωμένος στο Όουζον Παρκ, προπύργιο της Κόζα Νόστρα στη συνοικία Κουίνς, ο Βίνσεντ Ασάρο θεωρείτο ότι ήταν για δεκαετίες στέλεχος της οικογένειας Μπονάνο, μιας από τις πέντε μεγάλες μαφιόζικες οργανώσεις της Νέας Υόρκης.
Το 2015 είχε δικαστεί για τη φερόμενη συμμετοχή του στη ληστεία της 11ης Δεκεμβρίου 1978 στο αεροδρόμιο Τζον Φ. Κένεντι στη Νέα Υόρκη, όταν είχαν κλαπεί είδη αξίας 5 εκατ. δολαρίων και κοσμήματα αξίας 1 εκατ. δολαρίων που είχαν παραδοθεί για μεταφορά στη γερμανική αεροπορική εταιρεία Λουφτχάνσα.
Όμως το σώμα των ενόρκων τον έκρινε τελικά αθώο. Ο Ασάρο πιστεύεται ότι είχε στραγγαλίσει το 1969, χρησιμοποιώντας μια αλυσίδα για σκύλους, έναν άλλο μαφιόζο, τον Πολ Κατζ, που υποπτευόταν ότι ήταν ο πληροφοριοδότης της αστυνομίας για τη ληστεία.
Τελικά η δικαιοσύνη μπόρεσε να τον καταδικάσει για μια μάλλον ήσσονος σημασίας υπόθεση για έναν κακοποιό αυτού του διαμετρήματος.
Τον Απρίλιο του 2012, ο Ασάρο, εξοργισμένος με έναν οδηγό που τον έκλεισε εν μέσω κίνησης στον δρόμο, διέταξε να του κάψουν το αυτοκίνητο. Αρχικά, είχε ακολουθήσει τον αγενή αυτοκινητιστή με τα πόδια έξαλλος, αλλά τον έχασε. Όμως θυμόταν τον αριθμό της πινακίδας κυκλοφορίας του, κάτι που του επέτρεψε να βρει τη διεύθυνση του απρόσεκτου οδηγού και να στείλει τρεις από τους άνδρες του να του κάψουν το αυτοκίνητο.
Την Πέμπτη, ομοσπονδιακό δικαστήριο του Μπρούκλιν τον καταδίκασε να εκτίσει κάθειρξη οκτώ ετών, σύμφωνα με μια ανακοίνωση της ομοσπονδιακής εισαγγελέα της ανατολικής περιφέρειας της Νέας Υόρκης Μπρίτζετ Ρόουντ.
Σε μια ένδειξη ότι ο ηλικωμένος άνδρας δεν έχει χάσει το σφρίγος του ούτε έχει αλλάξει τρόπο σκέψης, πριν από μερικούς μήνες είχε αφήσει να εννοηθεί πως ήθελε να δολοφονηθεί η εισαγγελέας που είχε αναλάβει την υπόθεση, ανέφεραν έγγραφα που παρουσιάστηκαν κατά τη διαδικασία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
