 |
|
|  Δευτέρα 4/12
ΙΣΟΒΙΑ ΣΕ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟ ΠΕΖΟΝΑΥΤΗ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ
Κατηγορείται οτι βίασε, μαχαίρωσε μέχρι θανάτου και εγκατέλειψε 20χρονη σε δάσος!
onalert
Ένα δικαστήριο στην Ιαπωνία καταδίκασε την Παρασκευή έναν Αμερικανό πρώην πεζοναύτη , για τη δολοφονία και το βιασμό μιας γυναίκας από την Οκινάουα, σε ισόβια φυλάκιση.
Συγκεκριμένα το δικαστήριο της επαρχίας Naha επίσης καταδίκασε τον πεζοναύτη ονόματι Kenneth Shinzato για τον βιασμό, τη δολοφονία και την εγκατάλειψη μιας 20χρονης νεαρής γυναίκας, η οποία βρέθηκε σε ένα δάσος της Οκινάουα το Μάιο, τρεις εβδομάδες αφότου είχε εξαφανιστεί ενώ είχε βγει έξω να κάνει μια βόλτα.
Το δικαστήριο καταδίκασε τον πεζοναύτη ότι χτύπησε στο κεφάλι τη γυναίκα εσκεμμένα με σκοπό να τη βιάσει και μετά την μαχαίρωσε μέχρι θανάτου στο λαιμό με ένα μαχαίρι. Δήλωσε ένοχος σε ότι αφορά το βιασμό της γυναίκας και ότι εγκατέλειψε το πτώμα της αλλά αρνείται ότι είχε πρόθεση να την σκοτώσει.
Ο δικαστής Toshihiro Shibata δήλωσε ότι δεν υπήρχε κανένα περιθώριο επιείκειας και έτσι καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση, σύμφωνα με όσα αναφέρει το Kyodo News.
Η υπόθεση έφερε θυελλώδεις αντιδράσεις στο νότια τμήμα του Ιαπωνικού νησιού όπου οι κάτοικοι το τελευταίο διάστημα παραπονιούνται εντόνως για τη στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ και για τα εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί από τους στρατιωτικούς στην περιοχή.
Οι κάτοικοι έχουν επανειλημμένως δηλώσει ότι επιθυμούν τη μεταγκετάσταση της αεροπορικής βάσης των πεζοναυτών που βρίσκεται στην πυκνοκατοικημένη γειτονιά της Futenma ενώ έχουν γίνει διάφορες διαμαρτυρίες σχετικά. Οι διαμαρτυρίες ξεκίνησαν μετά από ένα ατύχημα που έγινε κοντά τη βάση που αφορά ένα στρατιωτικό αεροσκάφος και έπειτα το βιασμό ενός μικρού κοριτσιού από τρεις αμερικανούς. Υπάρχουν επίσης αρκετοί οι οποίοι επιθυμούν να φύγει τελείως η βάση από το νησί.
Τα μισά από τα 50.000 στρατεύματα των ΗΠΑ είναι εγκατεστημένα στην Οκινάουα. Ο στρατός των ΗΠΑ από την πλευρά του τονίζει ότι το επίπεδο εγκληματικότητας στην περιοχή αυτή της Ιαπωνίας είναι χαμηλότερο από το γενικό επίπεδο εγκληματικότητας.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
