 |
|
|  Τετάρτη 29/11
ΠΑΡΑΞΕΝΑ κι ομως ΑΛΗΘΙΝΑ
Είναι το χειρότερο και πιο βρώμικο ξενοδοχείο στον κόσμο και ακριβώς αυτό ειναι που...διαφημίζει!
valueforlife.gr
Το ξενοδοχείο Hans Brinker Budget Hotel στο Άμστερνταμ έχει πάρει τον τίτλο του χειρότερου ξενοδοχείου στον κόσμο και όχι άδικα.
Οι ιδιοκτήτες το χαρακτηρίζουν ως ένα «κατά λάθος φιλικό προς το περιβάλλον» ξενοδοχείο, καθώς δεν διαθέτει βασικές ανέσεις και υπηρεσίες, με αποτέλεσμα να μην καταναλώνεται πολύ ενέργεια. Το Hans Brinker Budget Hotel είναι περισσότερο μια δοκιμασία παρά ένας χώρος διαμονής και ξεκούρασης.
Το σλόγκαν του ξενοδοχείου είναι ότι «δεν μπορεί να γίνει χειρότερο, αλλά θα βάλουμε τα δυνατά μας για να τα καταφέρουμε».
Ακόμη και αυτοί παραδέχονται ότι ο ύπνος σε ένα sleeping bag στο δρόμο είναι πολύ καλύτερη επιλογή.
Το προσωπικό κάνει όσο το δυνατόν λιγότερα για τους πελάτες και όπως λένε χαίρονται όταν ακούν παράπονα.
Δεν υπάρχει ασανσέρ και έτσι, σε όποιο όροφο και αν μένει ο πελάτης πρέπει να πάει με τα πόδια. «Το φιλικό προς το περιβάλλον «ασανσέρ» διαβεβαιώνει ότι η μόνη ενέργεια που θα καταναλωθεί είναι του επισκέπτη για να ανέβει την σκάλα», αναφέρεται σε διαφημιστικό του ξενοδοχείου.
Η «σουίτα» του ξενοδοχείου δεν είναι άνετη όπως κάποιος θα φανταζόταν. Κουκέτες στριμωγμένες σε ένα δωμάτιο διατίθενται για την φιλοξενία 7 ανθρώπων.
Τηλεόραση, τηλέφωνο και mini-bar δεν υπάρχουν «παρά μόνο στη φαντασία του πελάτη, αφού έτσι θα σωθεί ο πλανήτης».
Και φυσικά δεν υπάρχει φωτισμός, ούτε κλιματισμός. «Υπάρχει φυσικός φιλικός προς το περιβάλλον κλιματισμός που είναι πολύ εύκολος στη χρήση.» Και δεν είναι άλλος από το παράθυρο.
Αυτό που κάνει το ξενοδοχείο ακόμη πιο ακραίο είναι η τουαλέτα. Δεν υπάρχει χαρτί. Το παγωμένο νερό του ντουζ τρέχει με το σταγονόμετρο.
Σε διαφημιστικό του ξενοδοχείου οι ιδιοκτήτες παροτρύνουν τους πελάτες να παρατήσουν την πετσέτα τους στο μπάνιο, την οποία φυσικά και δεν θα πλύνουν.
Διαθέτει και δωρεάν internet με τον κωδικό του ...γείτονα. Επίσης, υπάρχει μόνο μια καμαριέρα που δεν καθαρίζει 127 δωμάτια.
Εάν δεν έχουν πετσέτα, μπορούν να στεγνώσουν με την κουρτίνα του μπάνιου.
Όπως λένε, φροντίζουν για την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος. «Προσοχή. Μανιακοί με την καθαριότητα, κάνετε τον κόσμο πάρα πολύ καθαρό. Το ανοσοποιητικό σας σύστημα βρίσκεται σε κίνδυνο. Πρέπει να ερχόμαστε σε επαφή με την βρωμιά για να αποκτήσουμε αντισώματα στα επικίνδυνα βακτήρια. Το Hans Brinker Budget Hotel είναι περήφανο που είναι βρώμικο και έχει πολλά βακτήρια. Μόνο ένα βράδυ στο ξενοδοχείο μας μπορεί να ενισχύσει φυσικά το ανοσοποιητικό σας σύστημα», αναφέρεται σε διαφημιστικό του hostel.
Το μπαρ του Hans Brinker Budget Hotel σερβίρει φιλικά προς το περιβάλλον ποτά, τονίζοντας ότι «ούτε σταγόνα δεν θα πάει χαμένη». Ο μπάρμαν μαζεύει με μια πετσέτα ό,τι έχει στάξει στον πάγκο και στη συνέχεια την στύβει σε ένα ποτήρι.
Φυσικά όπως στα περισσότερα ξενοδοχεία, υπάρχουν χώροι γυμναστηρίου και spa, με τη μόνη διαφορά ότι στο Hans Brinker Budget Hotel δεν έχουν καθόλου εξοπλισμό.
Οι πελάτες μπορούν να φάνε γεύμα που έχει ετοιμαστεί σε 5 λεπτά με σπεσιαλιτέ τους τα αυγά με τσόφλια.
Κατεστραμμένα πιρούνια, σπασμένες κούπες και καρέκλες χωρίς πόδια συμπληρώνουν τα χαρακτηριστικά του χειρότερου ξενοδοχείου στον κόσμο.
Παρ’ όλα αυτά η ωμή ειλικρίνεια των ιδιοκτητών, εκτιμάται από τους πελάτες που πάνε για να ζήσουν αυτή την εμπειρία.
Το κόστος διαμονής κυμαίνεται από 22-53 δολάρια το βράδυ ανάλογα με το δωμάτιο.
Οι ιδιοκτήτες προειδοποιούν «Όσοι επιθυμούν να μείνουν στο Hans Brinker Budget Hotel, το κάνουν με δική τους ευθύνη. Δεν ευθύνεται το ξενοδοχείο για τυχόν τροφική δηλητηρίαση, ψυχικές βλάβες, ασθένειες, απώλεια άκρων, και ασθένειες που εμφανίστηκαν τον 18ο αιώνα».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
