 |
|
|  Πέμπτη 9/11
EΛΛΑΔΑ
Βγήκε από τη φυλακή με 48ωρη άδεια ο Δημήτρης Κουφοντίνας
ΑΘΗΝΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ
Την πόρτα των φυλακών Κορυδαλλού πέρασε, για πρώτη φορά μετά το 2002, ο Δημήτρης Κουφοντίνας, καθώς πήρε 48ωρη άδεια. Τον Δ. Κουφοντίνα, που συνόδευαν η σύζυγός του, Αγγελική Σωτηροπούλου, ο γιος του Έκτορας και η δικηγόρος του, Ιωάννα Κούρτοβικ, υποδέχθηκαν με συνθήματα γνωστοί και φίλοι του.
Ο κρατούμενος δεν θέλησε να κάνει δηλώσεις και αποχώρησε, ενώ η συνήγορός του, Ιωάννα Κούρτοβικ, μιλώντας προς τους δημοσιογράφους τόνισε τα εξής:
«Η άδεια είναι ένα δικαίωμα για τον κρατούμενο. Είναι ένα δικαίωμα που αποκτήθηκε με αγώνες και θυσίες μέσα στις φυλακές, τα προηγούμενα χρόνια. Ένα δίκαιο συμβούλιο έκανε δίκαιη κρίση. Κρίνοντας με βάση το νόμο και τίποτα παραπάνω, χορήγησε την άδεια.
Ευχαριστούμε και θα ήθελα να πω ότι περιμένουμε και από εσάς και από όλους, που αυτή τη στιγμή παρεμβαίνουν στο έργο το θεσμικό, στις αποφάσεις των θεσμικών οργάνων, χωρίς να έχουν δικαίωμα, να σεβαστούν τον κρατούμενο για την άσκηση του δικαιώματός του, να πάψουν να φωνασκούν και να ασχημονούν στα κανάλια.
Το κοινό περί δικαίου αίσθημα, που σήμερα παίζει από το πρωί στα κανάλια, στους δέκτες μας, δεν αποτελεί παράγοντα κρίσης για την άσκηση των δικαιωμάτων του κρατούμενου. Το κοινό περί δικαίου αίσθημα χειραγωγείται. Το κοινό περί δικαίου αίσθημα λιντσάρει ανθρώπους -όπως είδαμε χθεw και στην Ευελπίδων- και ο νόμος δεν προβλέπει ότι μπορεί να συμμετέχει σε αυτή τη διαδικασία με οποιονδήποτε τρόπο».
Σε ερώτηση προς την κ. Κούρτοβικ, πόσες αρνήσεις για χορήγηση άδειας είχε μέχρι σήμερα ο Δ. Κουφοντίνας, απάντησε ότι αυτές στηρίχθηκαν σε κριτήρια που δεν προβλέπει ο νόμος. «Ο νόμος δεν προβλέπει ότι η μεταμέλεια του κρατούμενου μπορεί να είναι λόγος και κριτήριο για τη χορήγηση της άδειας. Ο νόμος προβλέπει ως κριτήρια την προσωπικότητα του κρατούμενου, την κρίση του συμβουλίου με μία πρόγνωση: ότι ο κρατούμενος δεν κάνει κακή χρήση της άδειας. Και η προσωπικότητα του συγκεκριμένου κρατούμενου, του Δημήτρη Κουφοντίνα, είναι μια προσωπικότητα που και εσείς και όλοι όσοι τον γνώρισαν μέσα από τις διαδικασίες είναι σεβαστή και εκτιμητέα σε πολλά επίπεδα και από πολύ μεγάλο μέρος».
Συνεχίζοντας, η κ. Κούρτοβικ είπε: «Ο λόγος άρνησης ήταν η μη δήλωση μετάνοιας, αλλά και ένα κριτήριο παράλογο, το ότι δεν είχε αλλάξει το συνειδησιακό του υπόβαθρο, δεν έχει αλλάξει τις φιλοσοφικές, ιδεολογικές και πολιτικές του πεποιθήσεις. Το συνειδησιακό υπόβαθρο, που είναι τα μύχια της ψυχής, προφανώς δεν είναι κάτι που έχει δικαίωμα να ερευνά η φυλακή, ο εισαγγελέας, ο δικαστής και ο νόμος. Τις πράξεις ερεύνησαν, οι πράξεις του κρίθηκαν από τη δικαιοσύνη. Καταδικάστηκε, εκτίει ποινή. Εκεί τελειώνει αυτό το κεφάλαιο. Θα εκτίσει την ποινή του, θα εκτίσει την κύρωση που του επιβλήθηκε για την παραβίαση του νόμου, τις παραβιάσεις του δικαίου».
Ερωτηθείσα αν θα ζητήσει εκ νέου άδεια, η συνήγορος του Κουφοντίνα είπε ότι η πρώτη άδεια είναι 48 ώρες και κάθε εξήντα ημέρες δικαιούται να κάνει αίτηση για να πάρει άδεια. Η άδεια που μπορεί να πάρει, σύμφωνα με το νόμο, είναι έξι ημέρες και υπό προϋποθέσεις οκτώ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
