 |
|
|  Δευτέρα 16/10
ΟΗΕ
Οι καταστροφές αφήνουν άστεγους 14 εκατομμύρια ανθρώπους κάθε χρόνο
Thomson Reuters Foundation
Περίπου 14 εκατομμύρια άνθρωποι μένουν άστεγοι κατά μέσον όρο κάθε χρόνο εξαιτίας καταστροφών όπως πλημμύρες ή ακραία καιρικά φαινόμενα, καταδεικνύει μια νέα μελέτη.
Ο κίνδυνος εκτοπισμών αναμένεται να κλιμακωθεί καθώς οι πληθυσμοί μεγεθύνονται και οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής γίνονται πολύ πιο σοβαρές, τονίζει η μελέτη που δόθηκε στη δημοσιότητα από το Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για τη Μείωση του Κινδύνου Καταστροφών (UNISDR) και το Κέντρο Παρακολούθησης των Εσωτερικού Εκτοπισμού (IDMC), το οποίο εδρεύει στη Γενεύη.
Σεισμοί, τσουνάμι, πλημμύρες και τροπικοί κυκλώνες είναι οι κυριότερες καταστροφές που προβλέπεται ότι θα ξεριζώσουν τους μεγαλύτερους αριθμούς ανθρώπων, με τις χώρες της Ασίας—όπου ζει το 60% του πληθυσμού της Γης—να αναμένεται να πληγούν σκληρά, υπέδειξαν τα μοντέλα που χρησιμοποιήθηκαν για τη μελέτη.
Οκτώ στις δέκα χώρες με τα υψηλότερα επίπεδα εκτοπισμών και καταστροφής κατοικιών βρίσκονται στη νότια και τη νοτιοανατολική Ασία.
Ανάμεσά τους είναι η Ινδία, όπου κατά μέσο όρο 2,3 εκατομμύρια άνθρωποι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις εστίες τους κάθε χρόνο, και η Κίνα, όπου 1,3 εκατ. άνθρωποι ξεριζώνονται κάθε χρόνο, σύμφωνα με τη μελέτη, που εκπονήθηκε ενόψει της παγκόσμιας ημέρας μείωσης των καταστροφών.
Στους αριθμούς που αναφέρονται δεν συμπεριλαμβάνονται άνθρωποι που απομακρύνθηκαν από τα σπίτια τους εξαιτίας επαπειλούμενων καταστροφών ή όσοι εκτοπίστηκαν εξαιτίας ξηρασιών ή της ανόδου της στάθμης της θάλασσας.
Η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είναι ανάμεσα στις χώρες όπου καταστροφές μπορεί να προκαλέσουν εκτοπισμούς μεγάλης κλίμακας αν δεν υπάρξει πρόοδος στην αντιμετώπιση του κινδύνου καταστροφών, σύμφωνα με τη μελέτη.
«Τα ευρήματα υπογραμμίζουν την πρόκληση για τη μείωση του αριθμού των ανθρώπων οι οποίοι πλήττονται από καταστροφές», σημείωσε ο Ρόμπερτ Γκλέισερ, επιτετραμμένος του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για τη μείωση του κινδύνου καταστροφών.
«Πέρα από τον κίνδυνο θανάτου ή σοβαρού τραυματισμού σε μια καταστροφή, δεν υπάρχει πιο συντριπτικό χτύπημα από την απώλεια του σπιτιού μιας οικογένειας», συμπλήρωσε ο Γκλέισερ.
Οι χειρότερες πλημμύρες που έχουν πλήξει τη νότια Ασία την τελευταία δεκαετία στοίχισαν τη ζωή σε πάνω από 1.400 ανθρώπους το 2017 και έστρεψαν την προσοχή στις ανεπάρκειες των σχεδιασμών για την πρόληψη και την αντιμετώπιση καταστροφών, με τις αρχές να δυσκολεύονται να προσφέρουν βοήθεια στα εκατομμύρια πληγέντες.
Οι πρόσφυγες και οι άνθρωποι που ξεριζώθηκαν μέσα στις χώρες τους είναι ήδη σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, υπογράμμισε από την πλευρά της η Αλεξάντρα Μπίλακ του IDMC. Τα νέα μοντέλα καλύπτουν ένα μέρος του δρόμου που πρέπει να διανυθεί για την πρόβλεψη του κινδύνου εκτοπισμού εξαιτίας καταστροφών, η οποία αποτελεί μια «παγκόσμια, επείγουσα προτεραιότητα», ανέφερε.
Τα νέα μοντέλα έχουν στόχο να βοηθήσουν τους πολεοδόμους σε κοινότητες και πόλεις που είναι επιρρεπείς σε κινδύνους, καθώς καλούνται να εξετάσουν την ασφάλεια και την ανθεκτικότητα των περιοχών που οικοδομούνται και τις απειλές για τα εκατομμύρια ανθρώπους οι οποίοι ζουν σε αυτές.
Ο Τζάστιν Τζινέτι, επικεφαλής της διεύθυνσης δεδομένων και ανάλυσης του IDMC, επισήμανε στο Thomson Reuters Foundation ότι υπάρχει ισχυρή σύνδεση μεταξύ του κινδύνου εκτοπισμού εξαιτίας καταστροφών και του να ζει κανείς σε μια περιοχή που αστικοποιείται με ταχύτητα.
Καθώς οι φτωχότεροι συχνά ζουν στις παρυφές πόλεων, ή σε περιοχές υψηλού πλημμυρικού κινδύνου, ή στις όχθες ποταμών, ο Τζινέτι εξήγησε ότι ο καλύτερος πολεοδομικός σχεδιασμός θα μπορούσε να συμβάλλει να γίνουν λιγότερο ευάλωτοι.
Ο ίδιος επισήμανε την αντίθεση μεταξύ της Ιαπωνίας και των Φιλιππίνων, δύο χωρών όπου ο αριθμός των πολιτών που είναι εκτεθειμένοι στους κυκλώνες είναι χονδρικά ο ίδιος. Στην Ιαπωνία, οικοδομούνται κατοικίες υψηλότερης ποιότητας και οι εκτοπισμοί εξαιτίας καταστροφών είναι πολλοί λιγότεροι από ό,τι στις Φιλιππίνες, ανέφερε. «Δεν θέλουμε ο κόσμος να νομίζει ότι οι εκτοπισμοί εξαιτίας καταστροφών οφείλονται σε μια αναπόφευκτη θεϊκή παρέμβαση κάποιου είδους—δεν είναι αναγκαία συνέπεια κάθε φορά που σημειώνεται μια σφοδρή βροχόπτωση», πρόσθεσε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
