 |
|
|  Παρασκευή 13/10
Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης
Ο αριθμός των μεταναστών που πεθαίνουν στη Σαχάρα ίσως είναι διπλάσιος αυτών που πνίγονται στην κεντρική Μεσόγειο
Reuters
Πολλοί περισσότεροι μετανάστες από κράτη της δυτικής Αφρικής που πασχίζουν να φθάσουν στην Ευρώπη εκτιμάται ότι πεθαίνουν στη Σαχάρα απ' ό,τι στη Μεσόγειο, και τα μέτρα που έχουν ληφθεί για να αποτραπούν οι προσπάθειές τους ίσως οδηγήσουν στη δημιουργία νέων μεταναστευτικών οδών, επισήμανε την Πέμπτη ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ), ο οποίος ανήκει στο σύστημα των Ηνωμένων Εθνών.
Μέχρι στιγμής φέτος έχουν καταγραφεί 2.569 θάνατοι μεταναστών στην κεντρική Μεσόγειο, ενώ πάνω από 107.000 μετανάστες, οι περισσότεροι από τη δυτική Αφρική, έχουν φθάσει στην Ιταλία.
«Ένα πράγμα που δεν έχουμε είναι μια, οποιαδήποτε, εκτίμηση για τον αριθμό των θανάτων στην έρημο», σημείωσε ο Ρίτσαρντ Ντάνζιγκερ, επικεφαλής της διεύθυνσης του ΔΟΜ για τη δυτική και την κεντρική Αφρική, κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης Τύπου στη Γενεύη.
«Υποθέτουμε, και νομίζω το έχουμε πει στο παρελθόν, ότι (ο αριθμός) πρέπει να είναι τουλάχιστον διπλάσιος από εκείνον των ανθρώπων που πεθαίνουν στη Μεσόγειο. Αλλά δεν έχουμε απόδειξη για αυτό, είναι μια υπόθεση απλά. Δεν το ξέρουμε».
Στον Νίγηρα, τμήμα μιας από τις κυριότερες οδούς για τους μετανάστες, οι διακινητές φοβούνται ολοένα και περισσότερο τις αρχές και συχνά εγκαταλείπουν τους ανθρώπους που μεταφέρουν στην έρημο, ανέφερε ο ίδιος.
Υπάρχουν μαρτυρίες για θανάτους στην έρημο από μετανάστες. Σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες, εξάλλου, κάποιοι διακινητές πιστεύουν πως αν οδηγήσουν με μεγάλη ταχύτητα σε ναρκοπέδια δεν θα κινδυνέψουν.
Ο αριθμός των μεταναστών που πάνε στον Νίγηρα έχει μειωθεί σημαντικά μετά τις ενέργειες της κυβέρνησης, η οποία έκλεισε πολλά «γκέτο» μεταναστών και συνέλαβε διακινητές, σύμφωνα με τον Ντάνζιγκερ.
Ο ΔΟΜ προσπαθεί εξάλλου να διαδώσει το μήνυμα «δεν θέλετε να παγιδευτείτε στη Λιβύη» στους μετανάστες, πρόσθεσε ο ίδιος.
«Αυτά τα οποία γίνονται στη Λιβύη είναι πολύ πιο τρομακτικά από τον θάνατο για πολλούς», αρκετοί μετανάστες «αφηγήθηκαν ιστορίες φρίκης» αφού έφυγαν από τη χώρα αυτή, εξήγησε.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
