 |
|
|  Κυριακή 8/10
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΣΤΙΒΟΥ
Ο Λευτέρης Πετρούνιας για δεύτερη φορά παγκόσμιος πρωταθλητής στους κρίκους
ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μόντρεαλ, εκεί όπου έχουν γραφτεί κάποιες από τις σημαντικότερες σελίδες στην ιστορία της ενόργανης γυμναστικής κι εκεί ακριβώς όπου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1976 «έλαμψε» το αστέρι της Νάντιας Κομανέντσι και δόθηκε το πρώτο τέλειο «10» στην ιστορία του αθλήματος, ο Λευτέρης Πετρούνιας θριάμβευσε και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους κρίκους του Παγκοσμίου πρωταθλήματος, για δεύτερη συνεχόμενη φορά.
Ο 27χρονος Έλληνας Ολυμπιονίκης αποδείχθηκε ανίκητος για άλλη μια διοργάνωση. Συγκέντρωσε 15,433 βαθμούς σε άσκηση με συντελεστή δυσκολίας 6,30 και υπερασπίσηκε τον τίτλο που είχε κατακτήσει πριν από δύο χρόνια στη Γλασκώβη, αφήνοντας στην 2η θέση τον Ρώσο Ντενίς Αμπλιάζιν με 15,333 β. και στην 3η θέση Κινέζο Γιανγκ Λιου με 15,266 β.
Ο αθλητής του Δημήτρη Ράφτη με το δεύτερο χρυσό, ισοφάρισε το... εγχώριο ρεκόρ του Βλάση Μάρα, που έχει κατακτήσει δύο χρυσά μετάλλια σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, το 2001 και το 2002 στο μονόζυγο (ο Μάρας έχει κι ένα χάλκινο). Δύο μετάλλια στους κρίκους, αλλά ένα χρυσό, έχει κατακτήσει και ο Δημοσθένης Ταμπάκος, ο οποίος ήταν 1ος το 2003 στο Αναχάιμ και 3ος το 1999 στο Τιαντζίν.
Με τη νίκη στο Μόντρεαλ ο Πετρούνιας διατήρησε το αήττητο σερί που άρχισε τον Απρίλιο του 2016 και περιλαμβάνει επτά διαδοχικές νίκες στους ισάριθμους αγώνες που έλαβε μέρος. Η τελευταία φορά που ηττήθηκε ήταν στις 18 Απριλίου 2016, στο προ-Ολυμπιακό test event του Ρίο Ντε Τζανέιρο, όπου κατέλαβε τη 2η θέση, πίσω από τον Βραζιλιάνο «οικοδεσπότη» και Ολυμπιονίκη του 2012 Αρτούρ Ζανέτι.
Έκτοτε παραμένει ανίκητος και πανηγύρισε διαδοχικούς θριάμβους στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Βέρνης (Μάιος 2016), στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο Ντε Τζανέιρο (Αύγουστος 2016), στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα της Θεσσαλονίκης (Μάρτιος 2017), στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μπακού (Μάρτιος 2017), στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Κλουζ (Απρίλιος 2017), στο Τσάλεντζ Καπ του Παρισιού (Σεπτέμβριος 2017) και τώρα στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Μόντρεαλ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
