 |
|
|  Τρίτη 3/10
ΗΠΑ-Λας Βέγκας
Στίβεν Πάντοκ-Ποιός ειναι ο άνθρωπος που προκάλεσε την μεγαλύτερη σφαγή στην ιστορία τών ΗΠΑ-59 νεκροί και 527 τραυματίες,ο απολογισμός
AFP-Reuters
Συνταξιούχος λογιστής, τακτικός θαμώνας των καζίνο: τίποτε στη διαδρομή του 64χρονου Στίβεν Πάντοκ δεν μοιάζει να μπορεί να δώσει μια εξήγηση για το φοβερό μακελειό του οποίου υπήρξε δράστης. Το βράδυ της Κυριακής, ο άνδρας αυτός σκότωσε 59 ανθρώπους και τραυμάτισε άλλους 527 ανοίγοντας πυρ εναντίον του πλήθους σε μια συναυλία κάντρι σε ανοικτό χώρο στο Λας Βέγκας, διαπράττοντας μια επίθεση την ευθύνη για την οποία ανέλαβε το Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ).
Ο δράστης της πιο πολύνεκρης ένοπλης επίθεσης στην ιστορία των ΗΠΑ ζούσε στο Μεσκίτ, μια μικρή πόλη περίπου 18.000 κατοίκων στη Νεβάδα, σε μια νεόδμητη, «πολύ ήσυχη» συνοικία, όπου διαμένουν κυρίως συνταξιούχοι, σύμφωνα με την τοπική αστυνομία.
Ο Στίβεν Πάντοκ δεν είχε απασχολήσει ποτέ τις αστυνομικές αρχές.
Ο αδελφός του Έρικ Πάντοκ τον περιέγραψε ως έναν ευκατάστατο άνδρα, που του άρεσαν οι κρουαζιέρες, το να παίζει πόκερ στο διαδίκτυο και να συχνάζει στα καζίνο του Λας Βέγκας.
«Είμαστε κατάπληκτοι, είναι λες κι ένας αστεροειδής να έπεσε πάνω στα κεφάλια των μελών της οικογένειάς μας», είπε ο Έρικ Πάντοκ στο τηλεοπτικό δίκτυο CNN. «Δεν είχε καμιά σχέση με οποιαδήποτε πολιτική ή θρησκευτική οργάνωση. Απ' όσο μπορώ να πω δεν ήταν οπαδός της ανωτερότητας της λευκής φυλής, και τον ξέρω 57 χρόνια!», συμπλήρωσε.
Ο Στίβεν Πάντοκ, πρώην λογιστής, είχε δίπλωμα πιλότου και άδεια για κυνηγετικό όπλο που είχαν εκδώσει οι αρχές της Πολιτείας της Αλάσκας.
Μια από τις λιγοστές φωτογραφίες του που έχουν δει το φως της δημοσιότητας τον εικονίζει μέσα σε ένα μπαρ, με ποτό στο χέρι. Έχει γκρίζα γενειάδα λίγων ημερών. Η σύντροφός του, η Μαριλού Ντάνλεϊ, ασιατικής καταγωγής, ανακρίθηκε αλλά δεν τη βαρύνει κάποια υποψία, σύμφωνα με τις αμερικανικές αρχές.
Το μόνο αξιοσημείωτο στη βιογραφία του πριν από την Κυριακή ήταν το γεγονός πως ο πατέρας του, ο Πάτρικ Πάντοκ, ήταν ληστής τραπεζών τον οποίο καταζητούσε το FBI τη δεκαετία του 1960, αλλά δεν είχε στενή σχέση με τα παιδιά του, διαβεβαίωσε ο Έρικ Πάντοκ.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
