 |
|
|  Δευτέρα 2/10
ΙΣΠΑΝΙΑ-ΚΑΤΑΛΟΝΙΑ
Το «ναι» επικράτησε με το 90% των ψήφων - Μ. Ραχόι: Δεν διεξήχθη δημοψήφισμα
Reuters-AFP
Ο πρόεδρος της Καταλονίας διατράνωσε την Κυριακή ότι οι πολίτες της περιοχής κέρδισαν «το δικαίωμα να αποκτήσουν ένα κράτος ανεξάρτητο» από την Ισπανία, μετά τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος για την αυτοδιάθεση παρά την απαγόρευσή του από τη Μαδρίτη, το οποίο σημαδεύτηκε από βίαια επεισόδια και στο οποίο, όπως ανακοίνωσε η κυβέρνησή του, επικράτησε με συντριπτικό ποσοστό το «ναι». Ο Κάρλες Πουτζντεμόν, 54 ετών, επικεφαλής της κυβέρνησης της Καταλονίας από τις αρχές του 2016, κλιμάκωσε έτσι την πρόκληση για το ισπανικό κράτος για το ζήτημα, που διχάζει και τους ίδιους τους Καταλανούς.
Η σύγκρουση χαρακτηρίζεται στην Ισπανία η χειρότερη πολιτική κρίση που έχει βιώσει η χώρα μετά το τέλος του στρατιωτικού καθεστώτος του Φρανθίσκο Φράνκο το 1981.
«Σήμερα δεν έγινε δημοψήφισμα για την αυτοδιάθεση στην Καταλονία. Το κράτος δικαίου παραμένει σε ισχύ με όλη τη δύναμή του», δήλωσε το βράδυ της Κυριακής ο επικεφαλής της συντηρητικής κυβέρνησης της Ισπανίας Μαριάνο Ραχόι σε τηλεοπτικό του διάγγελμα, στο τέλος μιας μέρας που σημαδεύτηκε από τεράστια ένταση.
Τη νύχτα της Κυριακής προς Δευτέρα ο εκπρόσωπος της καταλανικής κυβέρνησης Ζόρντι Τουρούλ ανακοίνωσε από την πλευρά του τη νίκη του «ναι», με ποσοστό «90%». Κατά τον ίδιο, πάνω από δύο εκατομμύρια άνθρωποι?από τους συνολικά 7,5 εκατομμύρια Καταλανούς?υποστήριξαν ότι η Καταλονία πρέπει να γίνει «ανεξάρτητο κράτος με τη μορφή της Δημοκρατίας», επί του συνόλου των 2,26 εκατομμυρίων ψηφισάντων.
Το «όχι» έλαβε το 7,8% των ψήφων (176.000) στη διαδικασία, από την οποία απείχαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης στους αυτονομιστές.
Η ανακοίνωση έγινε δεκτή με ζητωκραυγές στο κέντρο της Βαρκελόνης, όπου είχαν συγκεντρωθεί αρκετές χιλιάδες αυτονομιστές.
Σύμφωνα με τον Τουρούλ, το ποσοστό της συμμετοχής ανήλθε στο 42,3%: ένα επίπεδο που ο πρόεδρος της Καταλονίας Κάρλες Πουτζντεμόν χαρακτηρίζει αποδεκτό, καθώς όπως διαβεβαιώνει αυτό ήταν το ποσοστό της συμμετοχής των Ισπανών στο δημοψήφισμα για το ευρωπαϊκό Σύνταγμα.
Ωστόσο η διεξαγωγή του δημοψηφίσματος δεν συνοδεύτηκε από καμιά από τις εγγυήσεις που εξασφαλίζουν την αξιοπιστία των εκλογικών διαδικασιών, αφού το ισπανικό κράτος έβαλε στο στόχαστρο όλες τις υποδομές που θα επέτρεπαν μια ορθή διαδικασία.
Δεν υπήρξε ανεξάρτητη εκλογική επιτροπή που να επέβλεψε τη διαδικασία, οι εκλογικοί κατάλογοι δεν ήταν διαφανείς, η ψηφοφορία δεν ήταν μυστική κ.ο.κ.
Ο «νόμος του δημοψηφίσματος» που είχαν εγκρίνει οι αυτονομιστές για την οργάνωση της ψηφοφορίας προβλέπει ότι μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος, η κυβέρνηση θα ανακηρύξει την ανεξαρτησία και θα αρχίσει μια φάση διαπραγματεύσεων.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
