 |
|
|  Κυριακή 1/10
ΕΛΛΑΔΑ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Με την ταινία «Strinless» ανοίγει σήμερα το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ AegeanDocs, που ξετυλίγεται στα νησιά του Βορείου Αιγαίου
ΑΘΗΝΑ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Ελένη Μάρκου
Με την ταινία «Stringless» του Άγγελου Κοβότσου, και κεντρικό σύνθημα «Ζήσε, Νοιώσε, Απόλαυσέ το!» ανοίγει σήμερα Κυριακή 1η Οκτωβρίου το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ AegeanDocs 5. Το AegeanDocs είναι ένα μεγάλο πολιτιστικό γεγονός που ξετυλίγεται στα νησιά του Βορείου Αιγαίου, μια γιορτή πολιτισμού κι ένα φόρουμ διαλόγου και προβληματισμού, που πραγματοποιείται στη Λέσβο, τη Χίο, τη Σάμο, τη Λήμνο, την Ικαρία ως τους Φούρνους και τις Οινούσσες και θα διαρκέσει έως την Παρασκευή 6 Οκτωβρίου.
Η ταινία «Stringless» αφορά τη δημιουργική πορεία και τις ζωές των μελών του ομώνυμου γυναικείου πολυφωνικού συγκροτήματος από τη Θεσσαλονίκη. Η προβολή θα γίνει την σήμερα στις 20:30, στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης (Stringless_Spot: https://vimeo.com/235010250). Περισσότερες από 70 ταινίες σε πρώτη προβολή στο κοινό του Φεστιβάλ, 48 σε πρώτη προβολή στην Ελλάδα και 20 ταινίες μικρού μήκους σε παγκόσμια πρεμιέρα συνθέτουν τη συλλογή του AegeanDocs 5 2017.
Παράλληλα, μια σειρά εκδηλώσεων συμπληρώνουν τον θεσμό, που ήδη μετρά πέντε χρόνια ζωής και κάθε χρόνο επεκτείνεται. «Ο κόσμος δεν παρακολουθεί μόνο τις ταινίες αλλά και τη διοργάνωση 27 παράλληλών event που είναι συζητήσεις με σκηνοθέτες, διεξαγωγή εργαστηρίων - σεμιναρίων με ξένους ειδικούς για τη δημιουργία του ντοκιμαντέρ, ενώ για πρώτη φορά φέτος καθιερώνουμε το Βραβείο Κοινού για τον καλύτερο νέο δημιουργό από τα νησιά του Βορείου Αιγαίου που παίρνει μέρος στο Φεστιβάλ», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καλλιτεχνικός διευθυντής του, Κώστας Σπυρόπουλος, τονίζοντας τον συμμετοχικό χαρακτήρα του Φεστιβάλ.
Η διοργάνωση ξεκίνησε το 2013 ως μια ιδέα του Πανεπιστημίου Αιγαίου, την οποία αγκάλιασε η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου και σταδιακά αναπτύχθηκε. «Σήμερα συνδιοργανωτές είναι η περιφέρεια Βορείου Αιγαίου και ο δήμος Λέσβου, με τη συνεργασία του Πανεπιστημίου Αιγαίου και της Εφορείας Αρχαιοτήτων Λέσβου. Δηλαδή, όλοι οι αυτοδιοικητικοί θεσμοί, οι πνευματικοί και μορφωτικοί φορείς των νησιών είναι στην ουσία παραγωγοί του Φεστιβάλ», συμπληρώνει ο ίδιος, ενώ χορηγός επικοινωνίας είναι το Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Εκτός από την πληθώρα των ταινιών, η πλειοψηφία των οποίων παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό, εντυπωσιακά αυξημένη είναι και η συμμετοχή Ελλήνων και ξένων σκηνοθετών: 42 καλεσμένοι (12 ξένοι και 30 Έλληνες δημιουργοί) έρχονται στο Φεστιβάλ για να συζητήσουν με το κοινό τις ταινίες τους. Αναλογικά με την αύξηση του αριθμού των ταινιών αυξήθηκαν και οι αίθουσες προβολών του Φεστιβάλ. «Ενώ όταν ξεκινήσαμε είχαμε μία αίθουσα σε κάθε νησί, φέτος έχουμε μόνο στη Λέσβο επτά αίθουσες, τρεις στη Χίο, δύο στη Σάμο και από μια αίθουσα στα υπόλοιπα νησιά», σημειώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Σπυρόπουλος.
Όσο για την ανταπόκριση του Φεστιβάλ, λέει ότι «έχει φανατικό κοινό. Υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται στις προβολές από την Αθήνα, αλλά και από τη Σμύρνη απέναντι, γιατί φιλοξενούμε ταινίες και από την Τουρκία». Και από όλο τον κόσμο, καθώς από τις 447 προτάσεις που υποβλήθηκαν φέτος από το εξωτερικό για το Φεστιβάλ, προκρίθηκαν ταινίες από χώρες όπως η Αργεντινή, η Κίνα, οι ΗΠΑ, ο Καναδά, το Κονγκό και φυσικά από την Ευρώπη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
