 |
|
|  Tρίτη 19/9
ΕΦΥΓΕ Ο ΣΩΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ
Πέθανε ο σοβιετικός αξιωματικός που είχε αποτρέψει έναν πυρηνικό πόλεμο
AFP
Ένας σοβιετικός αξιωματικός που, μέσα στον Ψυχρό Πόλεμο, αρνήθηκε να πιστέψει το σύστημα πληροφορικής που ανέφερε αμερικανική πυραυλική επίθεση εναντίον της ΕΣΣΔ και ενδεχομένως να απέτρεψε έτσι μια πυρηνική σύρραξη, πέθανε κοντά στη Μόσχα σε ηλικία 77 ετών, έγινε σήμερα γνωστό.
Το 1983, τη νύκτα της 25ης προς την 26η Σεπτεμβρίου, ο Στανισλάβ Πετρόφ, ο οποίος ήταν τότε αξιωματικός υπηρεσίας σε μια βάση στρατηγικού συναγερμού στη νότια Μόσχα, είχε στη διάθεσή του μερικά δευτερόλεπτα για να ερμηνεύσει το σήμα συναγερμού των δορυφόρων επιτήρησης που ανέφερε την επίθεση πέντε ή έξι αμερικανικών πυραύλων εναντίον της ΕΣΣΔ.
Ο Πετρόφ σκέφτεται τότε ότι μια αμερικανική επίθεση θα έπρεπε να περιλαμβάνει εκατό πυραύλους και όχι πέντε ή έξι και συμπεραίνει πως πρόκειται για σφάλμα των συστημάτων συναγερμού. Και αναλαμβάνει την ευθύνη να ανακοινώσει στους ανωτέρους του, όχι μια επικείμενη επίθεση, αλλά έναν εσφαλμένο συναγερμό.
Η απόφασή του επέτρεψε ίσως να αποφευχθεί μια σοβιετική απάντηση και το ξέσπασμα μιας παγκόσμιας πυρηνικής σύρραξης σε μια στιγμή μεγάλης έντασης ανάμεσα στη Μόσχα και την Ουάσινγκτον.
«Μετά το επεισόδιο έμεινε τρεις ημέρες στη μονάδα του. Γύρισε στο σπίτι εντελώς εξαντλημένος, αλλά δεν μας διηγήθηκε τίποτε», θυμάται ο 44χρονος γιος του.
Στη συνέχεια οι σοβιετικοί εμπειρογνώμονες διαπίστωσαν πως ο εσφαλμένος συναγερμός οφειλόταν σε μια εσφαλμένη ερμηνεία της αντανάκλασης των ηλιακών ακτίνων πάνω στα σύννεφα, που εξελήφθη ως απελευθέρωση ενέργειας κατά την εκτόξευση πυραύλων.
Μερικούς μήνες μετά το επεισόδιο, ο Στανισλάβ παρασημοφορήθηκε «Για υπηρεσίες προς την Πατρίδα στους κόλπους των ενόπλων δυνάμεων», χωρίς καμιά άλλη διευκρίνιση, σύμφωνα με τον Ντμίτρι.
Το επεισόδιο κρατήθηκε απόρρητο επί δέκα χρόνια και αποκαλύφθηκε δύο χρόνια μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ το 1991, από το περιοδικό Soverchenno Sekretno (Άκρως Απόρρητο).
«Όταν το ρωσικό περιοδικό Kommersant Vlast αναφέρθηκε και πάλι σ' αυτή την ιστορία το 1998, η Δύση ανακάλυψε έναν ήρωα», λέει ο Ντμίτρι.
«Στη συνέχεια δέχθηκε μια εκατοστή επιστολών αναγνώρισης από κάθε γωνιά της Ευρώπης, αλλά ποτέ του δεν κατάλαβε τον λόγο αυτής της αναταραχής, καθώς είχε κάνει απλώς τη δουλειά του», καταλήγει ο γιος του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
