 |
|
|  Kυριακή 13/8
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΣΤΗΝ ΣΚΟΠΕΛΟ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ ΙΣΤΙΟΠΛΟΟΙ
ΑΠΕ-ΜΠΕ.-
Αποφάσισαν να διασχίσουν θάλασσες και ωκεανούς για να βρεθούν στις Σποράδες για να λάβουν μέρος στη Διεθνή Ιστιοποϊκή Εβδομάδα Βορείου Αιγαίου που ολοκληρώνεται σήμερα με ένα σκάφος που συνδυάζει ένα αξιόπιστο σκαρί. Μπορεί να είναι παλιό, αλλά από τους ειδικούς χαρακτηρίζεται αξιόπλοο. Κύριο όπλο της μεγάλης παρέας ήταν το πάθος ενός πληρώματος που ενώνεται από την αγάπη τους για την ιστιοπλοϊα.
Ο λόγος για έξι ομοεθνείς από την Αυστραλία και τρία μέλη από τον Βόλο και την Αθήνα, που συνδυάζοντας διαφορετικές ηλικίες, εμπειρίες και αγωνιστικές δεξιότητες συνεργάστηκαν για να βγει ένα ξεχωριστό αποτέλεσμα. Το ραντεβού δόθηκε στην Σκόπελο πριν από μία εβδομάδα, στην έναρξη του αγώνα, όπου όλοι μαζί αποτέλεσαν ένα ?ξεχωριστό? πλήρωμα
?Είναι κάποιες φορές που θέλεις να δοκιμάσεις τις δυνάμεις σου. Μαζευτήκαμε μια παρέα για να κάνουμε αυτό που θέλουμε. Ήρθαμε από την Αυστραλία στις Σποράδες, εκπληρώνοντας έναν στόχο μας. Ο αγώνας είναι πολύ δύσκολος, όμως ούτε μια φορά δεν πέρασε από το μυαλό μας να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια. Παρά το γεγονός ότι είναι πολύ κουραστική η διαδικασία. Στην καρδιά είμαστε Έλληνες. Είναι τόσο φιλόξενος αυτός ο τόπος που μας αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή?, αναφέρει ο ομογενής από την Αυστραλία, Νίκος Θλιβέρης.
Ο Θανάσης Πινιάρης από την άλλη που διδάσκει ιστιοπλοϊα στο Βόλο και ήταν ένας από αυτούς που αποφάσισαν να μετάσχουν στην Ιστιοπλοϊκή Εβδομάδα Β. Αιγαίου δίνει το στίγμα του σκάφους. ?Το σκάφος ήταν παρατημένος θα θελήσαμε να του δώσουμε ζωή. Το συντηρήσαμε και του δώσαμε και πάλι ζωή. Ο ιδιοκτήτης του έχει τη δική του ιστορία στο άθλημα και μας το έδωσε με χαρά?.
Ο σκίπερ του σκάφους ¨Μελιπλώη? Ρίτσαρντ Κερ, που έχει σκωτζέζικη καταγωγή και ζει στην Αυστραλία, θαυμάζει τους Έλληνες και δηλώνει ενθουσιασμένος από την φιλοξενία, τους αγώνες και την διοργάνωση. ?Είναι η πρώτη φορά που αγωνίζομαι στην Ελλάδα. Εχω κάνει ιστιοπλοϊα στην Ελλάδα αλλά ποτέ δεν πήρα μέρος σε αγώνες. Ο άνεμος εδώ είναι πραγματική πρόκληση και μπορεί να αλλάξει από τη μία στιγμή στην άλλη. Το μυστικό της επιτυχίας είναι να μην περιμένεις να κερδίσεις, αλλά να χαίρεσαι και να γίνεσαι ευτυχισμένος όταν κερδίζεις. Άλλωστε σε αυτό το άθλημα ως ένα σημείο όλα εξαρτιόνται και από την τύχη?.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
