 |
|
|  Τετάρτη 2/8
ΕΠΙΔΗΜΙΑ ΜΕ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΥΣ ΓΑΜΟΥΣ ΣΤΟ ΚΙΡΓΙΣΤΑΝ
Μία στις πέντε νεαρές γυναίκες και κορίτσια στη χώρα πέφτει θύμα απαγωγής προκειμένου να εξαναγκαστεί σε γάμο
Thomson Reuters Foundation
Περίπου μία στις πέντε νέες γυναίκες και κορίτσια στο Κιργιστάν πέφτει θύμα απαγωγής με σκοπό το γάμο, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε σήμερα και σύμφωνα με την οποία τα μωρά τους είναι μικρότερα από το μέσο όρο, πιθανόν λόγω της ψυχολογικής πίεσης που βιώνουν οι μητέρες τους.
Η απαγωγή με σκοπό τον γάμο, που συμβαίνει επίσης σε χώρες όπως η Αρμενία, η Αιθιοπία, το Καζακστάν και η Νότια Αφρική, είναι ιδιαίτερα συνηθισμένη σε αγροτικές περιοχές της κεντροασιατικής χώρας παρόλο που είναι παράνομη, σύμφωνα με ερευνητές από το αμερικανικό πανεπιστήμιο Duke University.
Σύμφωνα με την πρακτική αυτή, γνωστή ως «ala kachuu» που σημαίνει «αρπάζω και τρέχω», ο ενδιαφερόμενος γαμπρός παίρνει με τη βία μια νεαρή γυναίκα ή ένα κορίτσι στο σπίτι του πριν την πιέσει να τον παντρευτεί γράφοντας μια επιστολή συναίνεσης και φορώντας στο κεφάλι της ένα «γαμήλιο μαντήλι».
Σε πολλές περιπτώσεις, ο γαμπρός θα βιάσει τη απαχθείσα νύφη για να την αποτρέψει από το να επιστρέψει στην οικογένειά της λόγω της ατίμωσης, σύμφωνα με το United Nations Population Fund.
«Μετά την απαγωγή, αυτές οι γυναίκες δεν θεωρούνται πλέον παρθένες. Επιπρόσθετα, ίσως θεωρηθούν πεισματάρες και επιθετικές εάν αντιδρούν στον γάμο …. (και) γίνονται λιγότερο ελκυστικές για άλλους πιθανούς μνηστήρες», αναφέρεται στην έκθεση.
Περίπου το 16 έως το 23% των γυναικών στο Κιργιστάν πέφτουν θύματα απαγωγής για γάμο, αλλά το ποσοστό είναι πολύ υψηλότερο στην εθνότητα των Κιργιζίων, όπου το ένα τρίτο των γάμων γίνονται μετά από απαγωγή, σύμφωνα με την έκθεση.
Η εθνότητα των Κιργιζίων αντιστοιχεί στο 70% των 6 εκατ. κατοίκων της χώρας, που περιλαμβάνουν επίσης Ουζμπέκους, Ρώσους και Τούρκους.
Οι απαχθείσες νύφες τείνουν να είναι νεότερες σε ηλικία από αυτές που παντρεύονται από έρωτα ή συνοικέσιο, με τα 19 έτη να είναι η μέση ηλικία, σύμφωνα με την έρευνα. Σχεδόν ένα στα 10 κορίτσια στο Κιργιστάν παντρεύονται πριν γίνουν 18, σύμφωνα με την παγκόσμια οργάνωση Girls Not Brides.
Αν και το Κιργιστάν κατέστησε παράνομη την απαγωγή με σκοπό το γάμο το 2013 και απαγόρευσε το γάμο ανηλίκων το 2016, περίπου 12.000 νεαρές γυναίκες και κορίτσια εκτιμάται ότι πέφτουν θύματα απαγωγής με σκοπό το γάμο κάθε χρόνο, σύμφωνα με το Κέντρο Στήριξης Γυναικών στο Κιργιστάν.
Η έκθεση, που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Demography, αναφέρει ότι τα μωρά που γεννούν οι απαχθείσες νύφες ζυγίζουν 80 με 190 γραμμάρια λιγότερο από αυτά που προκύπτουν από γάμους μέσω συνοικεσίου. Το χαμηλότερο βάρος των νεογνών έχει συνδεθεί με υψηλότερο κίνδυνο ασθενειών, χαμηλότερο μορφωτικό και εισοδηματικό επίπεδο, αναφέρεται στην έκθεση.
Δεν είναι σαφές για ποιο λόγο τα μωρά αυτά είναι μικρότερα, αλλά πιθανόν να οφείλεται στο ψυχολογικό τραύμα που υφίσταται η μητέρα τους από τον εξαναγκασμό της σε γάμο, δηλώνει ο καθηγητής Οικονομικών Τσαρλς Μπέκερ, ένας εκ των συντακτών της έκθεσης. Φαίνεται επίσης να υποβόσκει μια ανοχή στην πρακτική της απαγωγής με σκοπό το γάμο παρόλο που είναι παράνομη, πρόσθεσε.
«Το στίγμα της απαγωγής δεν φαίνεται να είναι τόσο σοβαρό μεταξύ των Κιργίζιων και ο κόσμος είναι πρόθυμος να το συζητήσει ανοικτά, ακόμα και με ξένους», δήλωσε ο Μπέκερ. «Το επόμενο μας βήμα είναι να εξετάσουμε για ποιο λόγο η πρακτική της απαγωγής είναι ανεπίσημα αποδεκτή σε μια χώρα που σχετικά πρόσφατα είχε γυναίκα πρόεδρο».
Περίπου 15 εκατ. κορίτσια το χρόνο παντρεύονται πριν γίνουν 18, σύμφωνα με εκτιμήσεις της οργάνωσης Girls Not Brides.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
